Λιούζας Στέφανος ( Βιοκαλλιεργητής – Ηλεκτρολόγος Τεχνολόγος Μηχανικός)
Ο πλανήτης μας είναι ζωντανός, όχι ένας πλανήτης με ζωή επάνω του! (“ΓΑΙΑ το ανθρώπινο ταξίδι από το χάος στον κόσμο” – Elisabet Sahtouris Ph.D.)
Και χάρη σε ορισμένες ιδιότητες της ατμόσφαιρας του, εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια έχει σταθερά χαρακτηριστικά που διατηρούν αυτήν την ζωτικότητα στο διηνεκές.
Ένα φαινόμενο της, πρωταρχικά ζωηφόρο, αποκαλέστηκε «θερμοκήπιο».
Αυτό το φυσικό θερμοκήπιο διατηρεί σταθερά 33 βαθμούς ψηλότερα την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας (επιτρέποντας στην ζωή, όπως την ξέρουμε, να υπάρχει και να εξελίσσεται ).
Διαμορφώνει αυτό που αποκαλούμε «κλίμα» του πλανήτη εδώ και 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Προφανώς υπήρξαν σημαντικές κλιματικές αναταράξεις στην περίοδο αυτή, αλλά η ζωή συνεχίστηκε με τις ανάλογες αναταράξεις και προσαρμογές.
Αυτό το φαινόμενο του «θερμοκηπίου» διαμορφώνεται, εν πολλοίς, από τέσσερις «παράγοντες»:
1) Την ποσότητα επανακτινοβολίας (θερμικής ενέργειας στο υπέρυθρο φάσμα) που συγκρατεί και ανακυκλώνει ο πλανήτης και η ατμόσφαιρα από την εισερχόμενη από τον ήλιο Ενέργεια (κλιματική ισορροπία και σταθερότητα).
2) Το νερό, που διαμορφώνει κύρια, κατά 95%, τον υδρολογικό κύκλο (κλίμα).
3) Το διοξείδιο του άνθρακα, που συμμετέχει κατά 4%, στον υδρολογικό κύκλο.
4) Το μεθάνιο, οξείδιο του αζώτου και αρκετά άλλα αέρια που συμμετέχουν κατά 1%
Εικ.1
Η Γη ως πλανήτης λαμβάνει από τον Ήλιο συνεχώς περίπου 342 watt ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο, κατά μέσο όρο, και για να διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία της, προφανώς, πρέπει να «επιστρέφει» 342 Watt ανά τετραγωνικό μέτρο πίσω στο διάστημα.
Είναι απολύτως αποδεκτό ότι το «ενισχυμένο μη φυσιολογικό» φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει ως αποτέλεσμα να διατηρήσουμε επιπλέον 3 watt ενέργειας (σε θερμότητα) ανά τετραγωνικό μέτρο στην ατμόσφαιρα της γης.
Πρέπει να επιστρέψουμε αυτά τα επιπλέον 3 watt, πίσω στο διάστημα!
Το σημαντικό είναι ότι είναι λιγότερο από το 1% της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας που έρχεται στη Γη οπότε, ναι, έχουμε πρόβλημα, ναι, είναι επιτακτικό, αλλά είναι 1% διόρθωση στην παγκόσμια παραγωγή θερμότητας! ( Ήτοι: είναι ακόμη σε ανθρώπινα μέτρα οι δυνατότητες διόρθωσης!)
Ωστόσο, η διατήρηση αυτής της «πλεονάζουσας» ενέργειας στην ατμόσφαιρα έχει ισχυρές και δραματικές συνέπειες όπως:
Την μερική ενίσχυση της θερμοκρασίας του θερμοκηπίου (από το 1750, έχουμε αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 0,75 βαθμούς Κελσίου, μέχρι σήμερα, και κατά 1,5 βαθμούς επ’ απειλή σε λίγα χρόνια) και την ραγδαία εντατικοποίηση επικίνδυνων και ακραίων υδρολογικών φαινομένων που βιώνουμε, ήδη, παντού στον κόσμο (καταιγίδες καταστροφικές, τυφώνες, πλημμύρες (Σημείωση 7), έντονες ξηρασίες, πυρκαγιές δασικές, βοσκοτόπων, καλλιεργειών… και αυτά τα φαινόμενα όλο και επεκτείνονται).
Αυτό έχει τεκμηριωθεί και δεν έχει δεχτεί καμιά επιστημονική αμφισβήτηση, απειλώντας με κατάρρευση την οικονομία, τη ασφάλεια τροφίμων και νερού, εν γένει την κοινωνική σταθερότητα.
(https://www.metoffice.gov.uk/weather/climate/met-office-hadley-centre/index)
Πέρα από την «επέκταση» της τροπικής ζώνης κατά 250- 300 χιλιόμετρα Βόρεια και Νότια του Ισημερινού (ζώνη κυττάρων Hadley https://en.wikipedia.org/wiki/Hadley_cell), έχουμε και μεγάλη αύξηση των «γυμνών», ακάλυπτων από βλάστηση, επιφανειών που προκαλούν σημαντική αύξηση της θερμικής επανακτινοβολίας τους και σε υψηλές θερμοκρασίες.
(Μπορεί να υπολογιστεί, σχετικά, από την φυσική Εξίσωση των Stefan – Boltzmann: Q=5.67x10-8xExT4 που αφορά την επανακτινοβολία ενέργειας: «Η ποσότητα της επανακτινοβολίας - θερμότητας που «μεταφέρεται» από μια επιφάνεια, διέπεται από την θερμοκρασία της επιφάνεια της στην τέταρτη δύναμη»).
Αυτή η υψηλή (και πλεονάζουσα) επανακτινοβολία έχει άμεση συνέπεια την βαθμιαία απομείωση των βροχοπτώσεων κατά τους θερινούς, ιδιαίτερα, μήνες, διότι δημιουργεί θύλακες υψηλής πίεσης που δεν «διαπερνώνται» από τις σχετικά χαμηλότερες πιέσεις των βροχοφόρων φορτίων των νεφών.
Και όταν εκδηλώνονται βροχές ή καιρικά φαινόμενα, έχουν πιο ακραία έκφραση, όπως είναι οι πλημμύρες, οι εκτεταμένες διαβρώσεις φυτικής γης και οι μεγάλες και πολύ γρήγορες απορροές του βρόχινου νερού στην θάλασσα (ανεβάζοντας τη στάθμη της κατά 2,5 χιλιοστά ετησίως), ενισχύοντας έτσι και τα φαινόμενα της ξηρασίας.
Το νερό, δεν μπορεί να «εκπληρώνει» σταδιακά, τις φυσιολογικές του «αποστολές» και λειτουργίες, όπως η επαρκής (σε ποσότητα και χρόνο) ενυδάτωση των τοπίων, η ενίσχυση της βλάστησης και της φωτοσύνθεσης και της φυσικής «ψύξης» της ατμόσφαιρας μέσω της διαπνοής και της δημιουργίας εκ νέου βροχοφόρων νεφών από τον λεγόμενο «μικρό κύκλο» του, στις χερσαίες επιφάνειες!
Αυτός, λοιπόν, ο «μικρός κύκλος» του νερού, έχει διαταραχτεί "τα μάλλα", από την ανθρωπινή διαχείριση του περιβάλλοντος (αποδασώσεις, απομειώσεις πράσινης βλάστησης, καταστροφικές καλλιεργητικές τεχνικές, καταστροφές βιότοπων εμπλουτισμού των υδροφόρων, υπερφόρτωση της ατμόσφαιρας με ρύπους, σκόνες, χημικές ενώσεις, αέρια που εμποδίζουν την φυσιολογική πυρηνοποίηση - συμπύκνωση του νερού σε βροχοφόρα νέφη, καταστροφές βοσκότοπων, λιβαδιών, βιοσυστημάτων, ελαχιστοποίηση της ικανότητας των καλλιεργήσιμων γαιών να συγκρατούν νερό από την δραματική απομείωση της οργανικής τους ουσίας…).
Τα φαινόμενα αυτά, της «ξήρανσης» εκτεταμένων ατμοσφαιρικών πεδίων, λόγω υπεραύξησης της επανακτινοβολίας από τις χερσαίες επιφάνειες της γης, (έδαφος, τεχνικές εγκαταστάσεις…), έχουν καταγραφεί ή αναφέρονται ως φαινόμενα «ξερών θόλων» ή «θερμικών νησίδων» και διερευνώνται πλέον επισταμένως από την τεχνική και επιστημονική κοινότητα (αίτια, επιπτώσεις, μέτρα ανάσχεσης...).
Αυτή η τάση ενισχύεται εκθετικά, καθώς καταστρέφεται περισσότερη γη, αποψιλώνεται
βλάστηση, καίγονται δάση, βοσκότοποι και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από την
(και άνευ μέτρου) Εγκατάσταση Φ/Β και Αιολικών Βιομηχανικών Συστημάτων (ΒΕΠΕ), σε τεράστιες εκτάσεις.
Έχουν «κατατεθεί» αξιόλογες αναφορές για την επίπτωση και την συμβολή τους στο φαινόμενο των εκτεταμένων πλέον «ξερών θόλων» ή «θερμικών νησίδων».
Πλέον το φαινόμενο δεν είναι περιορισμένες νησίδες επάνω από μεγαλουπόλεις, πεδιάδες ή τοπία, αλλά σχεδόν όλη η χερσαία επιφάνεια του πλανήτη, ιδιαίτερα δε οι έσω - ενδοχώρες.
Όσο πιο «ξερή» γίνεται η επιφάνεια της γης τόσο μεγαλύτερη αποβαίνει η επανακτινοβολία (από την εισερχόμενη ενέργεια του Ήλιου) και εξ αυτού η υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, ξεπερνώντας τα «όρια» ισορροπίας της ζωής, εκατομμυρίων χρόνων.
Οι συνέπειες καθίστανται, πολύ γρήγορα πλέον, ανυπέρβλητες από τα οικονομικά και κοινωνικά στάτους και τους σημερινούς ανθρώπινους πολιτισμούς στον μικρό και μοναδικό μας ζωντανό πλανήτη στο γνωστό σύμπαν!
Η συμβολή της «νεότευκτης» τεχνολογίας των Φ/Β και Αιολικών στην «απόρριψη» θερμικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα είναι πολλαπλάσια από τις μέχρι σήμερα γνωστές μορφές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (από 4 έως 7 φορές παραπάνω για την ίδια ποσότητα ενέργειας) αλλά και από τις διαχρονικές απορρίψεις από πιό κλασικές, απομειωτικές περιβαλλοντικά, ανθρωπογενείς δραστηριότητες (αποψιλώσεις δασών, χημική και αρόσιμη γεωργία, υπερβόσκηση ή και αποβόσκηση βοσκοτόπων, πυρκαγιές… από 2 έως 4 φορές παραπάνω).
(Σημείωση 6)
Έχουν σημειωθεί, μύριες άλλες, δυσμενείς επιπτώσεις που συντρέχουν με τις πιο πάνω, αλλά οι προαναφερόμενες στο σημείωμα αυτό θερμικές απορρίψεις, εξελίσσονται σε «μεγατραύμα» της, ήδη καταπονημένης, ικανότητας ισορροπίας που βιώνει η υπάρχουσα ζωή και ο πολιτισμός στον πλανήτη μέχρι σήμερα!
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα λαμβάνουν εκθετικά ανοδική μορφή και οι συνέπειες τους δεν είναι πλέον δυνατόν από τις κατευθύνσεις, το παράδειγμα και τα μέτρα της σημερινής τεχνολογικής, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής βαθμίδας να αντιμετωπιστούν.
Η σημερινή πραγματικότητα, μετά από 50 -70 χρόνια εντοπισμού του πλανητικού προβλήματος, δείχνει περαιτέρω ένταση των διεργασιών επανακτινοβολίας και υπερθέρμανσης από την εισερχόμενη Ηλιακή ενέργεια στον Πλανήτη και σχετική ανεπάρκεια μέσων και τρόπων αντιμετώπισης.
Η στενή εστίαση και εμμονή στο CO2, όχι ως σύμπτωμα, αλλά, ως κύριο πρόβλημα στην υπερθέρμανση, μας έχει αποτρέψει από την κατανόηση των μεγάλων διαστάσεων των συνεπειών (όπως εμφαίνεται παραπάνω) και την πραγματική δράση για να αποφύγουμε ή εξομαλύνουμε αυτές τις συνέπειες.
Το CO2 είναι ένα πολύ αμβλύ εργαλείο, για την απομείωση αυτών των υδρολογικών άκρων (Σημείωση 1 και 2)!
Η δε «στένωση» των αντιλήψεων και πρακτικών σε μέτρα αντιμετώπισης αποκλειστικά στο «Ενεργειακό», εγκαθιστά την σχετική αυτή ανεπάρκεια (του, πολιτικά και πρακτικά, κυρίαρχου αφηγήματος) στα όρια της πλάνης και της ανοησίας.
Ορισμένοι αριθμοί και στοιχεία που «μιλούν» αν τα «δούμε και τα ακούσουμε»:
- 1% νερού «χάνεται» ετησίως από τον "μικρό κύκλο" νερού σε πλημμύρες!
- 700 δις τόνοι νερού χάνονται παγκόσμια, ήτοι 700 δις m3 (αντιστοιχούν σε 100 κυβικά μέτρα - τόνοι ανά κάτοικο του πλανήτη).
- Στην Ελλάδα χάνουμε κοντά στα 40 δις m3 (σε πλημμύρες).
- Από τις 100 σταγόνες βροχής (μ.ο. παγκόσμια και με συγκαιρινά δεδομένα) οι 36 δεσμεύονται από και για την φυσική λειτουργία της δημιουργίας βιομάζας, διαπνοής των φυτών και την φυσική ψύξη του πλανήτη, 12 σταγόνες στα ποτάμια, 2 σταγόνες στα φράγματα και 50 σταγόνες, μικρό μέρος τους σε άμεση εξάτμιση με τις περισσότερες να καταλήγουν στην… θάλασσα, μετά από πλημμύρες (είναι πολλές για να μπορούμε να τις διαχειριστούμε με τεχνικά μόνο έργα)!
- 1 m3 (κυβικό μέτρο νερού-τόνος), καταναλώνει 700 Kwh Ενέργειας (από επανακτινοβολία θερμότητας της χερσαίας επιφάνειας της γης) για να γίνει ατμός μέσω της διαπνοής των φυτών (λανθάνουσα ροή ενέργειας) και να «δροσίσει φυσικά την ατμόσφαιρα, απομειώνοντας ισοδύναμη ενέργεια-θερμότητα από την ατμόσφαιρα. Εάν δεν υπάρχει νερό στο έδαφος και κατά συνέπεια στον αέρα (ξερή ατμόσφαιρα), τότε, απλά, έχουμε, αντίστοιχα, 700 Kwh αισθητής θερμότητας, επί πλέον, στην ατμόσφαιρα (συμβάλλοντας, και έτσι, με το τεράστιο αυτό ενεργειακό φορτίο, στην ραγδαιότητα έκφρασης των καιρικών φαινομένων).
Παγκόσμια αυτό σημαίνει 300.000 TerraWh ενέργειας σε υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας. (Δυο χρόνια παραγωγής ενέργειας από όλα τα Ενεργειακά συστήματα στον κόσμο).
- «… Ένα μοναδικό σύστημα κλιματισμού της γης, που σταματά να λειτουργεί όταν το νερό της βροχής έχει περιορισμένη ικανότητα να εισχωρήσει στο έδαφος. Καθώς οι "μικροί κύκλοι" του νερού αδειάζουν, η αισθητή παραγωγή θερμότητας αυξάνεται (η αναλογία Bowen αυξάνεται) και αυτό υπερθερμαίνει την τροπόσφαιρα επειδή δεν υπάρχει φορέας θερμότητας για να τη μεταφέρει στα ψυχρότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Ο φορέας θερμότητας είναι εξατμισμένο νερό. Επομένως, χρειαζόμαστε περισσότερο νερό στο έδαφος για να εξατμιστεί και να μεταφέρει θερμότητα από την τροπόσφαιρα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, τα οποία είναι πιο ψυχρά.
Μειώνοντας ιστορικά την παροχή νερού στο έδαφος, μειώσαμε την πραγματική εξάτμιση και επομένως συγκεντρώνεται περισσότερη θερμότητα, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι άνυδρες. Αυτές οι αλλαγές στον υδρολογικό κύκλο φέρνουν μαζί τους και άλλα δυσμενή φαινόμενα, όπως η χρονική και χωρική αλλαγή στην κατανομή των βροχοπτώσεων.
Ο κύκλος του άνθρακα συνδέεται επίσης αλληλεπιδραστικά με τον κύκλο του νερού, ο οποίος αποθηκεύει άνθρακα στη βλάστηση και στο έδαφος μέσω της φωτοσύνθεσης. Όσο περισσότερο νερό στο έδαφος, τόσο πιο έντονη φωτοσύνθεση και επομένως όσο περισσότερο νερό υπάρχει στο έδαφος, τόσο πιο γόνιμο είναι το έδαφος και φυσικά τόσο περισσότερος οργανικός άνθρακας συσσωρεύεται στο έδαφος, με θετικό αντίκτυπο στη διατήρηση του εδάφους και του νερού, της βιοποικιλότητας και της επιβράδυνσης των διαδικασιών αλλαγής του καιρού. Η τάση της φθίνουσας φωτοσύνθεσης επιφέρει διαδικασίες υποβάθμισης της (mineralization) ανοργανοποίησης (ορυκτοποίησης) του εδάφους, απώλεια βιολογικής ύλης στο έδαφος και ο άνθρακας δεσμεύεται με οξυγόνο, γεγονός που αυξάνει τη συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα…» (Michal Kravčík)
-
50 δις. τόνοι, επιπλέον,
Διοξείδιο του Άνθρακα συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα, αποκλειστικά από την απορροή
του νερού, αντί να είναι εγκατεστημένοι και σταθεροποιημένοι (ως Άνθρακας – οργανική
ουσία) στα βιοσυστήματα της βλάστησης
και του εδάφους, προάγοντας έτσι πολλαπλάσια
την παραγωγικότητα τους. (Αυτό, ως δείκτης απομείωσης της οργανικής ουσίας των εδαφών
και της αντίστοιχης απομείωσης της ικανότητας
συγκράτησης νερού στο έδαφος και εξ αυτού, της απομείωσης της παραγωγικής τους δυνατότητας και όχι σαν ένδειξη
συντελεστή υπερθέρμανσης που είναι μικρός σε σχέση με το νερό).
- «...Οι υδρατμοί είναι μοναδικά ισχυροί στην απορρόφηση της θερμότητας. (Λόγω του τρόπου με τον οποίο τα δύο άτομα υδρογόνου συνδέονται με ένα άτομο οξυγόνου, 1 γραμμάριο νερού μπορεί να απορροφήσει 590 θερμίδες θερμικής ενέργειας. Αυτή είναι πολύ περισσότερη θερμότητα ανά μόριο από ό,τι μπορούν να απορροφήσουν τα περισσότερα άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, ένα μόριο CO2 - ένας άνθρακας και δύο οξυγόνα με δύο διπλούς δεσμούς - μπορεί να απορροφήσει μόνο περίπου το ένα όγδοο της θερμότητας ανά μόριο που μπορεί ένα μόριο νερού. Και ένα μόριο νερού ζυγίζει μόνο το ένα τρίτο απ΄ όσο ένα μόριο CO2. Έτσι, η ισχύς των υδρατμών να απορροφούν και να μεταφέρουν θερμότητα είναι 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του CO2, μόριο ανά μόριο. Και κατά βάρος, υπάρχουν 40.000 ppm υδρατμών στον αέρα σε σύγκριση με 400 ppm CO2. Δεν τίθεται θέμα για τη δύναμη των υδρατμών. Το CO2 δεν είναι καν στο διαγωνισμό όσον αφορά την κίνηση της θερμότητας στην ατμόσφαιρα...» (Walter Jenna).
Εικ.2
Για τις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις Φ/Β και Α/Γ:
Με απλή φυσική και με μετρημένα δεδομένα στο πεδίο (όχι σε μοντέλα) που δείχνουν μεταξύ άλλων:
Για Φ/Β: «… Α) Παραγόμενη ενέργεια προς αισθητή υπέρ-θέρμανση (απόρριψη στο περιβάλλον): α) Θεωρητικά από τα 168w/m2 εισερχόμενης ακτινοβολίας από τον Ήλιο (στην επιφάνεια της γης) θα έχουμε απόδοση σε ενέργεια ηλεκτρική (max) περί τα 30,24 w/m2 (18%) και θερμική απόρριψη περί τα 134,4 w/m2 (80%), ήτοι σχέση 1/ 4,44 !... (η σχέση παραγόμενης προς απορριπτόμενη δεν αλλάζει και εάν υπολογίσουμε για την χώρα μας εισερχόμενη από τον Ήλιο ενέργεια περί τα 1000 w/m2 και παραγωγή 150 -200 w/m2 που υπολογίζουν οι Εταιρείες Φ/Β).
…Υστερεί κατά πολύ έναντι των κλασικών συμβατικών (μείγμα), που είναι περίπου 1/1 (βιβλιογραφία).
Α) Εάν όλη η ετήσια ηλεκτρική ενέργεια περί τα 50Χ106 MWh στην Ελλάδα παραχθεί μόνο από λιγνίτη με απόδοση 35% και θερμική απόρριψη 65% πρωτογενούς παραγωγής ενέργειας στην ατμόσφαιρα της χώρας, (σε όγκο όσο η επιφάνεια της επί ύψος 3000m) θα ανέβαζε την θερμοκρασία της κατά 0,080c ετησίως.
Β) Εάν όλη η ετήσια παραγωγή παραχθεί μόνο από Φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις με απόδοση 18% και θερμική απόρριψη 80%, τότε η θερμοκρασία της θα ανέβαινε κατά 0,1960c ετησίως, δηλαδή 2,454 (δυόμιση) φορές πιο γρήγορα!
(«Κλιματική αλλαγή και το διοξείδιο του άνθρακα CO2»: Βασίλης Κουμπάκης).
https://liouzasstefanos.blogspot.com/2023/07/1-2023-1.html
Για Α/Γ : «… Η σχέση ενέργειας παραγωγής (μετατροπή σε ηλεκτρικό ρεύμα) προς ενέργεια «απορριπτόμενης» (μη δροσισμού) θερμότητας είναι σχεδόν: 1 / 6.7 !
Α) Εάν όλη η ετήσια ηλεκτρική ενέργεια περί τα 50Χ106 MWh στην Ελλάδα παραχθεί μόνο από Βιομηχανικές Αιολικές, θα ανέβαζε την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας της χώρας (σε όγκο όσο η επιφάνεια της επί ύψος 3000m) κατά 0,320c ετησίως!... Δηλαδή συμβάλλουν στην υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας κατά 4 φορές πιο γρήγορα από τον λιγνίτη και 1,64 φορές πιο γρήγορα από τα Φ/Β, εξαιτίας της ενίσχυσης της τοπικής επανακτινοβολίας και της παρεμπόδισης δροσισμού (στα κατάντη) από τις φυσικές ροές των ανέμων!
https://liouzasstefanos.blogspot.com/2023/07/v-behaviorurldefaultvml-o.html
Συγκρίνοντας το ενεργειακό ισοζύγιο και τις επιπτώσεις τους έχουμε (ο πρώτος αριθμός αντιστοιχεί σε Φ/Β και ο δεύτερος σε Α/Γ) :
Α. Για κάθε 1 MW εγκατεστημένης ισχύος (παίρνουμε χρήσιμη περί τα 1000 - 1140 MWh ετησίως, αλλά ταυτόχρονα έχουμε απόρριψη στην ατμόσφαιρα περί τα 4800 - 7600 MWh.
Β. Για κάθε 1 MW εγκατεστημένης ισχύος και της αντίστοιχης απορριπτόμενης ενέργειας ετησίως, απαιτούνται περίπου 400 - 600 (δεκάμετρα) δέντρα ή περί τα 50 - 100 στρέμματα μεικτού τοπικού μας δάσους, για αντιστοίχηση δροσισμού της ατμόσφαιρας, από την διαπνοή τους!
Γ. Για κάθε 1 MW εγκατεστημένης ισχύος από Φ/Β και Α/Γ αντιστοιχεί σε «καταστροφή» από την απόρριψη θερμικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα και της σχετικής «αποξήρανσης» της (όπως δείχνεται πιο πάνω) περί τα 6.800 έως 11.000 κυβικά μέτρα (και αντίστοιχα τόνοι) νερού ετησίως, από τον «μικρό κύκλο» νερού.
Μια τέτοια ποσότητα νερού θα απομείωνε την εγκατάσταση της ενέργειας αυτής στην ατμόσφαιρα και μέσω της διεργασίας της διαπνοής της πράσινης βλάστησης θα διέφευγε, μεγάλο μέρος της, εκτός πλανητικού «θερμοκηπίου» και της ατμόσφαιρας.
Δ) Για κάθε 1 MW εγκατεστημένης ισχύος από Φ/Β και Α/Γ, απομειώνεται, επιπλέον, η οργανική ουσία των εδαφών (άνθρακας σταθεροποιημένος) κατά 200 έως 325 τόνους Άνθρακα (ή προστίθενται αντίστοιχα 800 έως 1300 τόνοι Διοξείδιο Άνθρακα, επί πλέον, στην ατμόσφαιρα) από άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις της λειτουργίας τους.
Ε. Για κάθε 1 MW εγκατεστημένης ισχύος από Φ/Β και Α/Γ και την ετήσια ωφέλιμη παραγωγή τους σε ηλεκτρική ενέργεια, αντιστοιχούν περί τις 2 ώρες λειτουργίας του Υπερσύγχρονου Λιγνιτικού «Πτολεμαΐδα 5»! (ένας χρόνος έναντι 2 ωρών και με 4 έως 7 φορές λιγότερες θερμικές απορρίψεις στην ατμόσφαιρα για την ίδια ενέργεια!…).
(σχετικές τεκμηριωτικές παρεμβάσεις: https://liouzasstefanos.blogspot.com/)
Πως θα αποτρέψουμε λοιπόν αυτά τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα και θα δροσίσουμε το κλίμα ώστε να αντισταθμιστεί η υπερθέρμανση (κατά τόπους και ευρύτερα) που οδηγεί σε αυτά;
Σημαντική ριζοσπαστική πρόταση είναι να στραφούμε στην φύση και να την «ρωτήσουμε» πως τα κατάφερε εδώ και 4 δισεκατομμύρια χρόνια να δροσίζει τον πλανήτη και πως ρυθμίζει την θερμική δυναμική του… και, «ρωτώντας» την, διαφαίνεται ότι…
Μπορούμε ακόμη να ψύξουμε με ασφάλεια το κλίμα, αν μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις φυσικές υδρολογικές διαδικασίες ψύξης της Γης!
Αυτές ρυθμίζουν εδώ και 4 δις χρόνια το κλίμα μαζί με το φυσικό θερμοκήπιο του πλανήτη μας!
Σήμερα, με την απομείωση του πράσινου, που κατήλθε στο 50% περίπου από ο,τι πριν 10.000 χρόνια, βρίσκεται σε ελάχιστο όριο για να εξισορροπεί, κάπως ακόμη, τις ραγδαίες διακυμάνσεις των κλιματολογικών φαινομένων, πριν αυτά επιφέρουν κατάρρευση των οικοσυστημάτων όπως τα ξέρουμε και βιώνουμε. (https://www.youtube.com/watch?v=BDXPA2hGbSg).
Κατά βάση δηλαδή να ¨αποκαταστήσουμε¨ τις ροές του νερού στην ατμόσφαιρα και να ενισχύσουμε τη φυσικές διεργασίες ¨δροσισμού¨ της.
Διατηρώντας τις επιφάνειες του εδάφους προστατευμένες, ενυδατωμένες και δροσερές, θα εκπέμψουν εκ νέου πολύ λιγότερη θερμότητα. Έτσι, μπορούμε να απορρίψουμε μαζικά και απευθείας τον ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΟΔΗΓΟ ΤΟΥ «ΤΕΧΝΗΤΟΥ» ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ, γιατί εξ ορισμού ένα αέριο του θερμοκηπίου δεν μπορεί να απορροφήσει θερμότητα που δεν ακτινοβολείται εκ νέου! (Σημείωση 5, εξίσωση των Stefan – Boltzmann)
Από το 2015 (πολύ πρόσφατα δηλαδή), προτείνονται στα διεθνή forum μια σειρά τεκμηριωμένες και αποτελεσματικές λύσεις και μέτρα στα πλαίσια της «αλλαγής παραδείγματος» πέρα από την «ελλειμματική» θεωρία και πρακτική του Διοξειδίου του Άνθρακα, από διεθνείς συλλογικότητες, τεχνικούς, επιστήμονες, παραγωγούς τροφής.
Ένα ευρύ πλαίσιο μιας εναλλακτικής μέτρων προτείνεται από: https://www.regenerate-earth.org/,(Walter Jenna Σημείωση 8),https://www.amazingcarbon.com/, www.sim4nexus.eu επίσης από www.waterparadigm.org (Michal Kravčík).
Η κεντρική λογική τους είναι μέτρα που, αποκαθιστούν τους «μικρούς κύκλους» νερού, τις «βιοτικές αντλίες» νερού (την συνέχεια δασικών βιοσυστημάτων στις ενδοχώρες και στις Ηπείρους), προσβλέπουν στην αύξηση της πράσινης βλάστησης σε έκταση και χρόνο, που με την σειρά τους βελτιστοποιούν τις βροχοπτώσεις, την μεγαλύτερη ενυδάτωση των εδαφών, την αύξηση της φωτοσυνθετικής διεργασίας, την βελτίωση του ποσοστού διαπνοής των φυτών και εξ αυτού τον φυσικό «δροσισμό» του πλανήτη (5% στην αύξηση του πράσινου ισοσκελίζει την κατά 1% παρακράτηση θερμικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα και στο φυσικό θερμοκήπιο), την επαναφορά μεγάλου μέρους του άνθρακα της ατμόσφαιρας (και των θαλασσών κατ΄ επέκταση) από την μορφή του Διοξειδίου του Άνθρακα σε σταθερό Άνθρακα στο εδάφη ( φυσικά ζάχαρα, ξύλο, βλάστηση, καρποί, οργανική ουσία), στην αύξηση εν τέλει των αποδόσεων και της καλλιεργήσιμης γης και στην διεύρυνση της διατροφικής ασφάλειας και ακεραιότητας. (Σημείωση 3 και 4)
Ανεξάρτητα με τις κοσμοαντιλήψεις μας, τις απόψεις μας πάνω στο μέγα πρόβλημα της λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής ή κρίσης», δεν μπορούμε να αρνηθούμε τα πρακτικά, επωφελή και ασφαλή μέτρα που θα μετριάζουν τα υδρολογικά άκρα και εξ αυτού τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες στα βιοσυστήματα του πλανήτη!
Και το «Ενεργειακό», μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από αυτή την θεώρηση πιο επωφελώς για το περιβάλλον και την κοινωνία.
Βασικό κριτήριο βελτίωσης θα είναι η όσο γίνεται μικρότερη περιβαλλοντική καταπόνηση, η απομείωση των ρύπων και κατά βάση η βελτιούμενη ενεργειακή απόδοση (δηλαδή μείωση των άμεσων απορρίψεων θερμικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα).
Στην φύση δεν υπάρχουν «ανταμοιβές» ή «τιμωρίες», μόνο Συνέπειες
Δεν είναι η επιστήμη και η τεχνική που υπάρχουν εμπόδια για πραγματικές λύσεις αλλά η διαχείριση της κοινωνιολογίας και πολιτικής…
Σημειώσεις:
1.Το 1978 ο πρόεδρος ΗΠΑ Κάρτερ, θέτει ερώτημα τι είναι αυτή η άνοδος CO2 (καμπύλη Charles Keeling) και τι συνέπειες μπορεί να έχει για την χώρα του… Οι επιτροπές και τα σχετικά Ινστιτούτα αποφάνθηκαν ότι θα συμβάλει κάπως στην άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη και στις ΗΠΑ (έως 1,5 βαθμούς έως το 2100), με άδηλες ακόμη συνέπειες, αλλά σίγουρα θα είχε «διεύρυνση» η περιοχή καλλιέργειας τροφίμων προς βόρεια καθώς και αύξηση η αγροτική παραγωγικότητα και… και εκεί έμεινε το θέμα. Ωστόσο η Θάτσερ (χημικός και πρωτοπόρος του νεοφιλελευθερισμού),το «είδε» πιο μακριά και σε αγαστή συνεργασία με τον Ρέιγκαν, επανέφεραν το ζήτημα ως ευκαιρία - τροφοδότη της καπιταλιστικής «αναπαραγωγής» και μεγέθυνσης.
Εμπορευματοποίησαν με διεθνείς συνθήκες το CO2 και επέβαλαν στην παγκόσμια κοινότητα την συγκεκριμένη θεώρηση ότι το CO2 είναι το κύριο αίτιο της υπερθέρμανσης και ξεκίνησαν την απόπειρα «απομείωσης» του και την παγκόσμια οικονομική άλωση από το Ενεργειακό… και την επίδραση της πολιτικής αυτής την γνωρίζουμε εδώ και 50 χρόνια.
2. Από το 1958 είναι γνωστή η καμπύλη (διάγραμμα) του Charles Keeling, που έδινε μια ανοδική εκτίμηση για το Διοξείδιο.
130 δις τόνοι CO2 εκλύονται ανά έτος από φυσικές διεργασίες, 120 δις τόνοι απομειώνονται από την φωτοσύνθεση, 8 δις τόνοι προέρχονται από την «τεχνητή ανθρωπογενή έκλυση» (βιομηχανία, δραστηριότητες, αύξηση πληθυσμού, κλπ).
Μπορούμε να παρέμβουμε και στις δυο περιοχές…
Ωστόσο το CO2 είναι ένα πολύ αμβλύ εργαλείο, α) γιατί έχει ποσοστό 0,04% (κυμαινόμενο) στην ατμόσφαιρα και περίπου 11% συμβολή στην κατακράτηση θερμότητας (72 cal/γρ), έναντι του νερού με ποσοστό 4% (σταθερό, διαφοροποιούμενο κατά τόπους) και 80% κατακράτηση ενέργειας (590 cal/γρ) από επανακτινοβολία και β) γιατί υπάρχουν 38.000 δις τόνοι CO2 στους ωκεανούς,(στην ξηρά περίπου 750 δις τόνοι) που είναι ένα τεράστιο buffer καθυστέρησης και για αυτό θα χρειαστούν αιώνες (μηδενικών αλλά και αρνητικών εκπομπών) για ενδεχόμενη απομείωση του και την επίδραση του στην «τεχνητή» υπερθέρμανση και στα υδρολογικά άκρα.
Το κατώφλι της υπερθέρμανσης (1,5 βαθμοί Κελσίου) που τέθηκε στο Παρίσι (παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα) χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο!
Έχουμε δυο πραγματικότητες: α) έχουμε μόνο λίγα χρόνια (δεκαετίες;) που αντέχουμε ακόμη, με τον τρόπο που αυτά τα ακραία κλιματικά φαινόμενα επιταχύνονται και επηρεάζουν την οικονομική, οικολογική και κοινωνική σταθερότητα στον πλανήτη μας και β) ότι η επιστήμη υπαγορεύει ότι δεν μπορούμε πραγματικά να μειώσουμε αυτά τα υδρολογικά άκρα από την μείωση των εκπομπών ή των επιπέδων CO2 !
Το Διοξείδιο του Άνθρακα είναι φυσικός πόρος ζωής, απαραίτητος για την ενυδάτωση των εδαφών, για την ανάπτυξη του πράσινου μανδύα της γης και την διαδικασία φυσικής ψύξης και δροσισμού της ατμόσφαιρας!
3. Καινοτόμοι αγρότες σε όλο τον κόσμο, αντλούν έως και 10 τόνους άνθρακα ανά εκτάριο ετησίως μέσω καινοτόμων αγροοικολογικών μεθόδων.
Συλλογικά σε παγκόσμιο επίπεδο θα μπορούσαμε να αντλήσουμε 20 δισεκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως, για να φτάσουμε σε αρνητικές καθαρές εκπομπές μέχρι το 2030 (όπως ορίζουν και οι Διεθνείς διασκέψεις και δεσμεύσεις).
Υπάρχει σχετική τεχνογνωσία και λεπτομερείς επεξεργασίες πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό, φυσικά, πρακτικά, κερδοφόρα, εφικτά.
Στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται αυτός ο πόρος του CO2 στον αέρα, ως δομικό στοιχείο, για να αποκαταστήσουμε το «σφουγγάρι άνθρακα» στο έδαφος και την υδρολογία για την ψύξη στον πλανήτη.
Περιπτωσιολογικές μελέτες, είτε στην Ινδία, είτε στην Ευρώπη ή στην Αυστραλία επιβεβαιώνουν ότι μπορεί να το κάνουμε πρακτικά και κερδοφόρα.
4. Ένα βασικό σημείο δράσης, για την ενυδάτωση του εδάφους, είναι η αναγέννηση του άνθρακα του εδάφους της Γης (το «σφουγγάρι Άνθρακα»). Η αναγέννηση αυτή (το «σφουγγάρι») είναι που επιτρέπει να διεισδύσει, να διατηρήσει και να διαθέσει το νερό της βροχής σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. (1% Άνθρακας αντιστοιχεί σε 2% περίπου Οργανική ουσία, 1 γρ Άνθρακα συγκρατεί 8 γρ νερού και στο σύμπλοκο του εδάφους μέχρι 30 γρ. ή αλλιώς, λιγότερο από 2% οργανική ουσία συγκρατεί 5 cm βροχή σε βάθος 30 cm εδάφους, πάνω από 5%, 50,8 cm βροχής).
Η διαδικασία αυτή (αναγέννηση του άνθρακα του εδάφους της Γης), συντελείται από την συνέργεια Ηλιακής ενέργειας, Διοξειδίου του άνθρακα και νερού (φωτοσύνθεση!) και την ανάπτυξη της πράσινης βλάστησης, που «εναποθέτουν», μέσω μιας σειράς διεργασιών και συνεργειών, σταθεροποιημένο Άνθρακα στο έδαφος. Έτσι το έδαφος συγκρατεί αρκετό νερό, αυξάνει την παραγωγικότητα του, διασφαλίζει την διατροφική μας επάρκεια…
Είναι αυτό που επιτρέπει στα φυτικά συστήματα να παρατείνουν τη μακροζωία της πράσινης ανάπτυξής τους και την διαπνοή της και συνεπώς την φυσική υδρολογική ψύξη.
5. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, κύρια, είναι: Να επιδράσουμε απ’ ευθείας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, πρακτικά και καινοτόμα, ορμώμενοι από την απλή φυσική και την εξίσωση των Stefan – Boltzmann: Q=5.67x10-8xExT4
(Αφορά την επανακτινοβολία ενέργειας: «Η ποσότητα της επανακτινοβολίας - θερμότητας που «μεταφέρεται» από μια επιφάνεια, διέπεται από την θερμοκρασία της επιφάνεια της στην τέταρτη δύναμη»).
Αυτή η επανακτινοβολία από θερμά εδάφη είναι, στην πραγματικότητα, ο οδηγός του φαινομένου του θερμοκηπίου. (Ενέργεια μεγάλου μήκους κύματος, στο υπέρυθρο φάσμα, που «συλλαμβάνεται» κύρια από το νερό, επανακτινοβολία Χ % δέσμευση από αέρια θερμοκηπίου, 80% νερό, 11% co2, 9% μεθάνιο και άλλα αέρια, και εδώ φαίνεται πως δένονται οι «παράγοντες» που συντελούν - διαμορφώνουν το «θερμοκήπιο»).
6. Συνέπειες από την ανθρώπινη δραστηριότητα (μόνο σε αυτές αναφερόμαστε) "σχεδιασμένες" όχι από πρόθεση ή εσκεμμένα αλλά μέσω της "ύβρεως" προς την φύση!
Είμαστε πολύ θεμελιώδης γεωλογική, υδρολογική δύναμη (οι άνθρωποι)!
Ο πλανήτης μας, η Γη, είχε 14 δισεκατομμύρια εκτάρια γης χωρίς πάγο, με βλάστηση (πριν 8-10 χιλιάδες χρόνια – "Ολόκαινος").
Ως άνθρωποι, πήραμε 6,3 δισεκατομμύρια εκτάρια πρωτογενούς δάσους και το μετατρέψαμε σε καλλιεργήσιμη γη.
Έχουμε ακόμη 3.5 δισεκατομμύρια εκτάρια υπολειπόμενου πρωτογενούς δάσους.
Με βιομηχανική (και χημική) μονοκαλλιέργεια και εντατική βόσκηση 4 δισεκατομμύρια εκτάρια (γονατίζονται με την υπεροξείδωση).
Μετατρέψαμε επιτυχώς 5 δισεκατομμύρια εκτάρια πρωτογενούς βοσκότοπου σε έρημο.
Καίμε ετησίως 350 εκατομμύρια εκτάρια δάσους (10% του υπολειπομένου δάσους του πλανήτη).
Οι Βιομηχανικές εκπομπές ρύπων και σωματιδίων στην ατμόσφαιρα είναι σε υπερβολικό βαθμό!
Όλα αυτά συμβαίνουν ακόμη προφανώς!
Έχουμε μείωση των βροχοπτώσεων κατά 25-30% , ενώ παράλληλα έχουμε μεγάλη αύξηση της υγρασίας εν γένει στην (χαμηλή) ατμόσφαιρα (αυτό το φαινόμενο δεν είναι σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες «ξηρούς θόλους», αλλά ταυτόσημο, δεν μετατρέπεται σε βροχοποιά νέφη, δεν βρέχει!)
Έχουμε ένταση των ακραίων μεταβολών, επικίνδυνες υδρολογικές συνθήκες και μεταβολές (κυκλώνες, πλημμύρες, ξηρασίες, πυρκαγιές, πλημμύρες…), από την αύξηση κύρια μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας (θερμικής) που κατά κάποιο τρόπο πρέπει να εκτονωθεί για να διατηρεί η ατμόσφαιρα την σχετική της φυσική ισορροπία ζωής!
Έχουμε κατάρρευση γεωργικών συστημάτων…
Η επιβίωση ολόκληρης της οικονομίας είναι θεμελιώδης συνάρτηση της υγείας αυτών των οικοσυστημάτων (που τα καταστρέφουμε και τα συντρίβουμε εμείς οι άνθρωποι…)
Είμαστε, λοιπόν, πολύ θεμελιώδης γεωλογική και υδρολογική δύναμη! (στοιχεία από: https://regenerate earth.org/)
7. Είναι προφανές τα όποια μέτρα ή προετοιμασία για τέτοιου είδους καιρικά φαινόμενα όπως οι πλημμύρες ή η ξηρασίες (τα φαινόμενα αυτά είναι κοινής ρίζας και αιτίων) και οι επιπτώσεις τους, αντιμετωπίζονται απλά με «έργα πολιτικού μηχανικού» ήτοι Φράγματα, διαμορφώσεις κοιτών ποταμιών και τέτοια… Έργα δισεκατομμυρίων και μάλλον ανεπαρκή όπως αποδείχνεται.
Πλην όμως στην ουσία «αντιμετώπισης» του προβλήματος δεν μπαίνουν.
Από τις 100 σταγόνες βροχής (μ.ο. παγκόσμια και με συγκαιρινά δεδομένα) οι 36 δεσμεύονται από και για την φυσική λειτουργία της δημιουργίας βιομάζας, διαπνοής των φυτών και την φυσική ψύξη του πλανήτη, 12 σταγόνες στα ποτάμια, 2 σταγόνες στα φράγματα και 50 σταγόνες μέρος τους σε… εξάτμιση και οι περισσότερες καταλήγουν στην… θάλασσα, ενδεχόμενα μετά από πλημμύρες (είναι πολλές για να μπορούμε να τις διαχειριστούμε με τεχνικά μόνο έργα)!
Η «φυσική» συγκράτηση νερού γίνεται μόνο από το έδαφος!
Και ποιο έδαφος, το πλήρως γόνιμο με επάνω από 5% οργανική ουσία. Στα δάση αυτό ίσως να καλύπτεται, δεν καλύπτεται στα υποβαθμισμένα δασολίβαδα (δεν βοσκούνται, ή υπερβοσκούνται), δεν καλύπτεται στα καλλιεργούμενα χωράφια (λόγω βιομηχανικών, χημικών μεθόδων και προτύπων που καταστρέφουν την φυσική δομή τους), όπου η οργανική ουσία έχει περιοριστεί σε ελάχιστα ποσοστά (0,3% - 0,5% που προσιδιάζουν σε έρημο)
Το νερό συγκρατείται από τον δεσμευμένο άνθρακα στο έδαφος (1gr άνθρακα συγκρατεί στο μόριο του 8 gr νερού και στο σύμπλοκο εδάφους περί τα 30gr) και από τα κενά που δημιουργούνται στο φυσικό πέτρωμα. Επίσης ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα συγκρατείται από το πλέγμα των μυκητολογικών υφών σε ένα γόνιμο χώμα.
Απλή φυσική εδάφους: ένα χώμα με 0,3% - 0,5% οργανική ουσία συγκρατεί νερό όσο μια … πέτρα! Με 2% οργανική συγκρατεί 5cm βροχής στα 30 εκατοστά εδάφους. Με 5% οργανική ουσία συγκρατεί 50,8 cm νερού βροχής στο ίδιο βάθος (που προφανώς συγκρατεί νερό και σε πολύ μεγαλύτερα βάθη). Αυτό σημαίνει απλά ότι οι 50 σταγόνες θα συγκρατηθούν στο έδαφος και θα γίνουν πολύ μεγάλη παραγωγικότητα της γης, διαπνοή, φυσικός δροσισμός - ψύξη της γης (να και η άμεση συμμετοχή στην λεγόμενη κλιματική κρίση και την αποκλιμάκωση της άμεσα και με φυσικούς τρόπους…)
Τα 50,8cm βροχής είναι ποσότητα που σπανίως εκφράζεται με μιάς. Και αν συμβεί, οι απορροές σε ένα πλήρες και γόνιμο έδαφος θα είναι ανεκτές από τα φυσικά συστήματα, ρυάκια, ποταμοί (που δεν έχουν μπαζωθεί βεβαίως…)
Και πως μπορεί να γίνει αυτό;
Απλά γίνεται με Αγροοικολογικές – αναγεννητικές μεθόδους καλλιέργειας, χρήσης των φυσικών λιβαδιών, και φυσικά την φροντίδα και μεγέθυνση της δασοκάλυψης.
(Walter Jehne: https://www.youtube.com/watch?v=8JSbTncPM-Y&t=3319s)
Είναι πολλά;
Όλα αυτά είναι παρωνυχίδα των εξόδων σε έργα «πολιτικού μηχανικού», αποζημιώσεις καταστροφών και επανορθώσεις.
Μπορούν να το κάνουν σχεδόν αποκλειστικά οι… αγρότες και άμεσα (με πολλαπλά κέρδη, περιβαλλοντικά, αποδόσεων, ασφάλειας διατροφικής, οικονομικής εξέλιξης των τοπικών κοινωνιών …)
Μια άλλη αντίληψη και πρακτική που «κολλάει» στην πλανητική αυτοποιητική σοφία και «εμπειρία» εκατομμυρίων χρόνων…
8. Προτείνονται (https://www.regenerate-earth.org/) μια σειρά διεργασίες (περί τις 20) που άλλες χρειάζονται ενίσχυση, άλλες περιορισμό, αλλά μπορούμε να επικεντρωθούμε για παράδειγμα σε ορισμένες πιο βασικές, απλές και κατανοητές:
Α) Ενίσχυση της φυσικής (φυτικής) διαπνοής που παίρνει θερμότητα από την επιφάνεια της γης και την μετακινεί στον αέρα και σε μεγάλο βαθμό στο διάστημα. Η ροή αυτή ενέργειας καλείται λανθάνουσα και η θερμική της επίδραση "επιστρέφει" περίπου 85 watt ανά τετραγωνικό μέτρο από τα 342 watt της Ηλιακής ακτινοβολίας (περίπου το 24% ) και είναι μια βασική διαδικασία φυσικής ψύξης του πλανήτη. Συντελείται από την λειτουργία της πράσινης βλάστησης - 1γρ νερού απορροφά 590 cal θερμότητας από την επιφάνεια της γης, διαπνοή από δέντρα 40.000 λίτρα ανά εκτάριο κάθε ημέρα!
Β) Μείωση των μη φυσικών πυρήνων ομίχλης, (βασικά εδαφική σκόνη, αιθάλη, διάφορα αερολύματα…) που συγκρατούν την υγρασία χαμηλά στον αέρα (μειώνοντας την ταχύτητα του φυσιολογικού κύκλου από φυσική πρώτη πυρήνωση - συμπύκνωση) και που υπερθερμαίνεται από την υπέρυθρη ακτινοβολία (και από την εισερχόμενη και από την επανακτινοβολούμενη).
Αυτό είναι ο "πυρήνας" του προβλήματος της ατμόσφαιρας με την σχετική υπερθέρμανση πέραν της αναγκαίας και φυσικής - φυσιολογικής. Η απομείωση, λοιπόν, των μη φυσικών πυρήνων ομίχλης, μπορεί να ελαττώσει την υπερθέρμανση κατά 42 watt/τ.μ. (προέρχονται, όπως προαναφέρθηκε, από τις σκόνες της ερήμου, την οργωμένη γη, την καμένη γη, την βιομηχανική λειτουργία, τις εξορύξεις, την χημική λίπανση εν γένει των εδαφών, την υπερβόσκηση ή και αποβόσκηση των λιβαδιών,.... ήτοι "ανθρωπογενείς" εν πολλοίς χρήσεις)
Γ) Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των πυρήνων νέφωσης (περαιτέρω συμπύκνωση της υγρασίας - ομίχλης) που έχει παγκόσμια επίδραση ψύξης (albedo των νεφών) περί τα 120 watt/τμ. (Αναδάσωση, αύξηση πράσινης επιφάνειας και αύξηση, από αυτό, των «ειδικών» φυσικών ουσιών και βακτηριακής χλωρίδας των φυλλωμάτων που με την διαπνοή των φυτών, πυρηνώνουν την υγρασία - ομίχλη προς νέφη και κατόπιν προς σταγονίδια βροχής).
Οι φυσικές αυτές διεργασίες είναι πολύ ισχυρές και μικρές αλλαγές ακόμη, μπορούν να επιφέρουν δροσισμό - ψύξη στον πλανήτη.
Συνολικά αυτές οι φυσικές διεργασίες μπορούν να δώσουν κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποδοτικά, βελτιωμένα, ισχυρά, φυσικά και ασφαλή μέσα ψύξης του πλανήτη, άμεσα. Έχουν αποτελέσματα και μέσα σε εβδομάδες!
