Λιούζας Στέφανος
Βαιλειάδα Καστοριάς
5/6/2024
( Μόνο με δυνατή γεωργική κοινότητα μπορεί να προχωρήσει η φυσική αναγέννηση του πλανήτη, στον ανθρώπινο χρόνο!)
Έχουμε αυτό το αναδυόμενο πρόβλημα της υπερθέρμανσης στην ατμόσφαιρα της Γης και το γνωρίζουμε εδώ και 50 χρόνια.
Το φυσικό θερμοκήπιο διατηρεί σταθερά 33 βαθμούς ψηλότερα την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας καθιστώντας τον πλανήτη ζωντανό. Από το 1750, έχουμε αύξηση κατά 0,75 βαθμούς Κελσίου και κατά 1,5 βαθμούς επ’ απειλή σε λίγα χρόνια.
Από την μιά η υπερθέρμανση αυτή που φαίνεται ασήμαντη, ωστόσο δρα σαν πυρετός… Και από την άλλη οι όλο και πιό έντονες συνέπειες…(https://www.regenerate-earth.org/)
Ποιες είναι αυτές: Είναι η εντατικοποίηση επικίνδυνων και ακραίων υδρολογικών φαινομένων που βιώνουμε παντού στον κόσμο. Καταιγίδες καταστροφικές, τυφώνες, πλημμύρες, έντονες ξηρασίες, δασικές πυρκαγιές,… και αυτά τα φαινόμενα εντείνονται και αυτό έχει τεκμηριωθεί και δεν έχει δεχτεί καμιά επιστημονική αμφισβήτηση, (https://www.metoffice.gov.uk/weather/climate/met-office-hadley-centre/index ) απειλώντας με κατάρρευση την οικονομία, τη ασφάλεια τροφίμων και νερού εν γένει την κοινωνική σταθερότητα.
Αυτά συνιστούν την επείγουσα και πραγματική κλιματική κρίση σήμερα και επαπειλούν κατάρρευση των βιοσυστημάτων μας και των κοινοτήτων μας μέσα σε δεκαετίες.
Η στενή εστίαση στο CO2 (παγκόσμια επικρατούσα πολιτική εδώ και 50 χρόνια), όχι ως σύμπτωμα αλλά, ως κύριο πρόβλημα στην υπερθέρμανση, μας έχει αποτρέψει από την πραγματική δράση για να αποφύγουμε τις συνέπειες της.
Βασικά είναι η υδρολογία που διαμορφώνει τις συνθήκες του θερμοκηπίου και δίνει ζωή στον πλανήτη, η ίδια, επίσης, που «σκοτώνει».
Πως θα αποτρέψουμε αυτά τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα και θα δροσίσουμε το κλίμα ώστε να αντισταθμιστεί η υπερθέρμανση που οδηγεί σε αυτά;
Σημαντική ριζοσπαστική πρόταση είναι, να στραφούμε στην φύση και να "ρωτήσουμε" πως τα κατάφερε εδώ και 4 δισεκατομμύρια χρόνια να δροσίζει τον πλανήτη και πως ρυθμίζει την θερμική δυναμική του… και "ρωτώντας" την διαφαίνεται ότι…
Μπορούμε ακόμη να ψύξουμε με ασφάλεια το κλίμα, αν μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις φυσικές υδρολογικές διαδικασίες ψύξης της Γης.
Αυτές (με το κύκλο του νερού δηλαδή, που είναι σταθερότατο στην ατμόσφαιρα, με διαφοροποιήσεις φυσικά κατά τόπους και χρόνους, στα 40.000 ppm) διέπουν το 95 % της θερμικής δυναμικής στον πλανήτη και ρυθμίζουν εδώ και 4 δις χρόνια το κλίμα μαζί με το φυσικό θερμοκήπιο του.
Το CO2 ρυθμίζει περίπου το 4% της δυναμικής αυτής και φυσικά τα επίπεδα του έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά αυτά τα 4 δις χρόνια! (από 4000 – 100 ppm, σήμερα στα 400 περίπου).( https://www.youtube.com/watch?v=BDXPA2hGbSg)
Ας δούμε λοιπόν την υδρολογία και την απλή επιστήμη και τεχνική της ψύξης και τι μπορούμε να πετύχουμε.
Η Γη ως πλανήτης λαμβάνει συνεχώς περίπου 342 watt ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο, κατά μέσο όρο, από τον Ήλιο και για να διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία της προφανώς πρέπει να «επιστρέφει» βασικά 342 Watt ανά τετραγωνικό μέτρο πίσω στο διάστημα.
Είναι απολύτως αποδεκτό ότι το «ενισχυμένο μη φυσιολογικό» φαινόμενο του θερμοκηπίου είχε ως αποτέλεσμα να διατηρήσουμε επιπλέον 3 watt ενέργειας (σε θερμότητα) ανά τετραγωνικό μέτρο στην ατμόσφαιρα της γης.
Πρέπει να επιστρέψουμε αυτά τα επιπλέον 3 watt ανά τετραγωνικό μέτρο πίσω στο διάστημα!
Το σημαντικό είναι ότι είναι λιγότερο από το 1% της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας που έρχεται στη Γη οπότε, ναι, έχουμε πρόβλημα, ναι, είναι επιτακτικό αλλά είναι 1% διόρθωση στην παγκόσμια παραγωγή θερμότητας.
Μπορούμε βασικά να το αντιμετωπίσουμε και να το διορθώσουμε όπως η φύση έκανε (εδώ και 4 δις χρόνια)!
Προτείνονται (https://www.regenerate-earth.org/) μια σειρά διεργασίες που μπορούμε να παρέμβουμε (περίπου 20) αλλά μπορούμε να επικεντρωθούμε για παράδειγμα σε ορισμένες πιο βασικές, απλές και κατανοητές:
Α) Ενίσχυση της εξατμισοδιαπνοής που παίρνει θερμότητα από την επιφάνεια της γης και την μετακινεί στον αέρα και σε μεγάλο βαθμό στο διάστημα. Η ροή αυτή θερμική ενέργειας, καλείται λανθάνουσα και η θερμική της επίδραση μεταφέρει στο διάστημα (έξω από την ατμόσφαιρα - φυσικό θερμοκήπιο) περίπου 85 watt ανά τετραγωνικό μέτρο από τα 342 watt της Ηλιακής ακτινοβολίας (περίπου το 24%) και είναι διαδικασία ψύξης. Συντελείται από την λειτουργία της πράσινης βλάστησης! (1γρ νερού για να εξατμιστεί, απορροφά 590 cal θερμότητας από τη γήινη επιφάνεια. Διαπνοή από δέντρα 40.000 λίτρα ένα εκτάριο κάθε ημέρα!)
Β) Μείωση των πυρήνων ομίχλης,
(βασικά εδαφική σκόνη, αιθάλη, διάφορα
μη φυσικά, αερολύματα…) που συγκρατούν,(και καθυστερούν τον φυσικό κύκλο) την υγρασία στον αέρα. Αυτή υπερθερμαίνεται από την υπέρυθρη ακτινοβολία (από την εισερχόμενη και
βασικά από την εξερχόμενη επανακτινοβολία της γήινης επιφάνειας). Αυτό μπορεί να μειώσει την υπερθέρμανση κατά 42 watt/τμ. (Προέρχονται από τις ερήμους, την
οργωμένη, καμμένη γη,τις πυρκαγιές, την βιομηχανική λειτουργία). Είναι στην πραγματικότητα το πλανητικό "πρόβλημα"! Η ελαφριά αύξηση του ποσοστού υγρασίας - ομίχλης σε σχέση με το ποσοστό νέφωσης! Η Ομίχλη, σχετικά, θερμαίνει, το νέφος, σχετικά, δροσίζει!
Γ) Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των πυρήνων νέφωσης που έχει παγκόσμια επίδραση ψύξης (albedo των νεφών) περί τα 120watt/τμ. ( Αναδάσωση και εξ αυτού αύξηση της λανθάνουσας ροής ενέργειας αλλά, ταυτόχρονα, και πολλών φυσικών ενώσεων, αλλά κυρίως βακτηρίων φυλλωμάτων που περνούν με την διαπνοή των φυτών και πυρηνώνουν την υγρασία - ατμούς προς νέφη και κατόπιν προς σταγονίδια βροχής).
Οι φυσικές αυτές διεργασίες είναι πολύ ισχυρές και μικρές αλλαγές ακόμη, μπορούν να επιφέρουν δροσισμό - ψύξη στον πλανήτη.
Αυτό, όμως, που μπορούμε να κάνουμε, πιό άμεσα και δραστικά, είναι: Να επιδράσουμε απ’ ευθείας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, πρακτικά και καινοτόμα, ορμώμενοι από την απλή φυσική και την εξίσωση των Stefan – Boltzmann (Αφορά την επανακτινοβολία ενέργειας: «Η ποσότητα της επανακτινοβολίας - θερμότητας που «μεταφέρεται» από μια επιφάνεια, διέπεται από την θερμοκρασία της επιφάνεια αυτής στην τέταρτη δύναμη, Q=5.67x10-8xExT4»)
Αν κρατήσουμε λοιπόν χαμηλά την θερμοκρασία εδάφους, της επιφάνειας της Γης, θα εκπέμψει εκ νέου πολύ λιγότερη θερμότητα.
Αυτή η επανακτινοβολία από θερμά εδάφη, είναι στην πραγματικότητα ο οδηγός του φαινομένου του θερμοκηπίου. (Ενέργεια μεγάλου μήκους κύματος, στο υπέρυθρο φάσμα, που «συλλαμβάνεται» κύρια από το νερό! Επανακτινοβολία Χ % δέσμευση από αέρια θερμοκηπίου: 80% νερό, 11% co2, 9% μεθάνιο και άλλα αέρια).
Διατηρώντας τις επιφάνειες του εδάφους προστατευμένες, ενυδατωμένες και δροσερές μπορούμε να απορρίψουμε μαζικά και απευθείας τον ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΟΔΗΓΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ.
Και μπορεί να γίνει αυτό ανεξάρτητα από τα πόσα μόρια αερίων του θερμοκηπίου βρίσκονται στον αέρα, γιατί εξ ορισμού ένα αέριο του θερμοκηπίου δεν μπορεί να απορροφήσει θερμότητα που δεν ακτινοβολείται εκ νέου!
Πως μπορούμε, λοιπόν, πρακτικά, να μειώσουμε την υπερθέρμανση του θερμοκηπίου και να δροσίσουμε τη Γη με ασφάλεια, έγκαιρα και κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποδεκτά και αποδοτικά;
Με μια απλή διατήρηση των τοπίων προστατευμένων, ενυδατωμένων και δροσερών (δηλαδή να έχουν βλάστηση και εξ' αυτού, μειωμένη θερμοκρασία επανακτινοβολίας), μπορούμε να μειώσουμε περίπου 50 watt/ τ.μ. καθαρής θέρμανσης από το θερμοκήπιο.
Συνολικά αυτές οι φυσικές διεργασίες μπορούν να δώσουν βελτιωμένα, ισχυρά, φυσικά και ασφαλή μέσα ψύξης του πλανήτη άμεσα και όχι μέσα σε αιώνες (πρακτικά αδύνατο) που μπορεί να χρειαστούν με τις πολιτικές του CO2.
Έχουν αποτελέσματα και μέσα σε εβδομάδες!
Πρακτικά αυτό μπορεί να γίνει μαζικά, μόνο μέσω της γεωργίας - κτηνοτροφίας και δασοκομίας!
Μιας «άλλης» όμως γεωργίας…
Η οξειδωτική μας γεωργία (και ιδιαίτερα η σύγχρονη χημική, «υδροπονική» γεωργία τα τελευταία εκατό χρόνια) έχει επιταχύνει και έχει δημιουργήσει πάνω από 5 δισεκατομμύρια εκτάρια ανθρωπογενούς ερήμου και χερσότοπους που καλύπτουν περίπου το 40 % της επιφάνειας της γης.
Η δυναμική αυτή, μιας «άλλης» γεωργίας, περιλαμβάνει αγροικολογικές πρακτικές αναγεννητικής διαχείρισης της γης, όπως κάλυψη βλάστησης όλο το χρόνο, μέσω διακαλλιέργειας και υποσποράς, μειωμένη άροση, δημιουργία μεγάλης κλίμακας αγροδασοκομικών συστημάτων, δημιουργία περιοχών διατήρησης, μετατροπή δασών προσαρμοσμένη στο κλίμα και διαχείριση βοσκοτόπων με ολιστική διαχείριση βόσκησης… (https://www.youtube.com/watch?v=8LD7LXzLMxs ).
Οι πρακτικές αυτές μπορούν, αποδειγμένα, να είναι υψηλής παραγωγικότητας και απόδοσης τόσο σε τρόφιμα όσο και οικονομικά, ώστε να είναι και δυνατό κίνητρο για εμάς, τις γεωργικές κοινότητες.
Διότι μόνο με οικονομικά δυνατή γεωργική κοινότητα μπορεί να προχωρήσει η φυσική αναγέννηση του πλανήτη, στον ανθρώπινο χρόνο!
Υπάρχει σχετική τεχνογνωσία και λεπτομερείς επεξεργασίες πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό, φυσικά, πρακτικά, κερδοφόρα, εφικτά.
Πρακτικές, δηλαδή, για να αντιστρέψουν αυτήν την κατάσταση, για να ενυδατωθούν τα εδάφη και με αυτές τις διαδικασίες να αποκαταστήσουν τις φυσικές υδρολογικές διεργασίες ψύξης εγκαίρως.
Συνεργοί, λοιπόν, με την φύση και τις διεργασίες της!
Δεν είναι, λοιπόν, η επιστήμη και η τεχνική που υπάρχουν εμπόδια αλλά η διαχείριση της κοινωνιολογίας και πολιτικής…
Σημειώσεις:
1. Από πού έχει αρχίσει αυτή η καταστροφικά ανεπαρκής θεώρηση για το CO2 ως αίτιο για την "κλιματική αλλαγή - κρίση" ;
( (Η φτωχή μονομέρεια της "ευθύνης" του πλανητικού προβλήματος της υπερθέρμανσης στο CO2, η ακόλουθη "λύση" απομείωσης του μέσω του Ενεργειακού και η τραγική κατάληξη στις καταστροφικές Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις παραγωγής Ενέργειας από Φ/Β και Αιολικά, που επιτείνουν και επιταχύνουν το πρόβλημα της υπερθέρμανσης με την αύξηση της επανακτινοβολίας υπερυψηλής θερμοκρασίας).
Το 1978 ο πρόεδρος ΗΠΑ Κάρτερ θέτει ερώτημα τι είναι αυτή η άνοδος CO2 (καμπύλη Charles Keeling) και τι συνέπειες μπορεί να έχει για την χώρα του… Οι επιτροπές και τα σχετικά Ινστιτούτα αποφάνθηκαν ότι θα συμβάλει, ενδεχόμενα, στην άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη και στις ΗΠΑ (έως 1,5 βαθμούς έως το 2100), αλλά με συνέπειες ακόμη άγνωστες, αλλά σίγουρα θα «διευρυνθεί» η περιοχή καλλιέργειας καλαμποκιού και σιταριού προς βόρεια και θα αυξηθεί η γεωργική εν γένει παραγωγικότητα… Και εκεί έμεινε το θέμα… Ωστόσο η Θάτσερ (χημικός), το «είδε» πιο μακριά και σε αγαστή συνεργασία με τον Ρέιγκαν, επανέφεραν το ζήτημα ως ευκαιρία - τροφοδότη της καπιταλιστικής «αναπαραγωγής»... Εμπορευματοποίησαν με διεθνείς συνθήκες το CO2 και επέβαλαν στην παγκόσμια κοινότητα την συγκεκριμένη θεώρηση ότι το CO2 είναι το κύριο αίτιο της υπερθέρμανσης και ... ξεκίνησαν την απόπειρα «απομείωσης» του, και την παγκόσμια οικονομική άλωση, από το Ενεργειακό…
2. 130 δις τόνοι CO2 εκλύονται ανά έτος από φυσικές διεργασίες, 120 δις τόνοι απομειώνονται από την φωτοσύνθεση, 8 δις τόνοι προέρχονται από την «τεχνητή ανθρωπογενή έκλυση» (βιομηχανία, ενέργεια, δραστηριότητες, κλπ). Μπορούμε να παρέμβουμε και στις δυο περιοχές…
Το CO2, ωστόσο, είναι ένα πολύ αμβλύ εργαλείο, α) γιατί έχει περίπου 11% συμβολή στην κατακράτηση θερμότητας (72 cal/ γρ), έναντι του νερού με 80% κατακράτηση (590 cal/γρ) από επανακτινοβολία ενέργειας και β) γιατί υπάρχουν 38.000 δις τόνοι CO2 στους ωκεανούς,(στην ξηρά περίπου 750 δις τόνοι) που είναι ένα τεράστιο buffer εξισορρόπησης και καθυστέρησης. Γι' αυτό θα χρειαστούν αιώνες, πρακτικά ανέφικτο, για ουσιαστική μείωση του και την επίδραση του στην υπερθέρμανση και στα υδρολογικά άκρα.
Το CO2 δεν σκοτώνει, απαραίτητα, έως να πάει και 25 φορές επάνω… ενώ το νερό σκοτώνει!
(Το ποσοστό συγκράτησης θερμότητας του CO2 είναι σε αυτό το επίπεδο βασικά λόγω του μεγάλου ειδικού βάρους - ειδικό βάρος 1,98 kg/m3 και είναι 1,67 φορές ειδικώς βαρύτερο σε σχέση με τον αέρα, οπότε δέχεται πολύ μεγάλο μέρος της σχετικής επανακτινοβολίας γήινων επιφανειών χωρίς βλάστηση)
Το κατώφλι της υπερθέρμανσης (1,5 βαθμοί Κελσίου) που τέθηκε στο Παρίσι (παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα) χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο!
Έχουμε δυο πραγματικότητες: α) έχουμε μόνο λίγα χρόνια (δεκαετίες;) που αντέχουμε ακόμη, με τον τρόπο που αυτά τα ακραία κλιματικά φαινόμενα επιταχύνονται και επηρεάζουν την οικονομική, οικολογική και κοινωνική σταθερότητα στον πλανήτη μας και β) ότι η επιστήμη υπαγορεύει ότι δεν μπορούμε πραγματικά να μειώσουμε αυτά τα υδρολογικά άκρα από την μείωση των εκπομπών ή των επίπεδων CO2 !
Καινοτόμοι αγρότες σε όλο τον κόσμο, αντλούν έως και 10 τόνους άνθρακα ανά εκτάριο ετησίως μέσω καινοτόμων αγροοικολογικών μεθόδων.
Συλλογικά σε παγκόσμιο επίπεδο θα μπορούσαμε να αντλήσουμε 20 δισεκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως, για να φτάσουμε σε αρνητικές καθαρές εκπομπές μέχρι το 2030 (όπως ορίζουν και οι Διεθνείς διασκέψεις και δεσμεύσεις).
Υπάρχει σχετική τεχνογνωσία και λεπτομερείς επεξεργασίες πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό, φυσικά, πρακτικά, κερδοφόρα, εφικτά.
Στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται αυτός ο πόρος του CO2 στον αέρα, ως δομικό
στοιχείο, για να αποκαταστήσουμε το «σφουγγάρι άνθρακα» στο έδαφος και την υδρολογία για την ψύξη στον
πλανήτη.(Επανερχόμαστε στις φυσικές - φυσιολογικές διεργασίες, δηλαδή!)
Περιπτωσιολογικές μελέτες και εφαρμογές, είτε στην Ινδία, είτε στην Ευρώπη ή στην Αυστραλία επιβεβαιώνουν ότι μπορεί να το κάνουμε πρακτικά και κερδοφόρα.
4. Ένα βασικό σημείο δράσης, για την ενυδάτωση του εδάφους, είναι, απλά, η αναγέννηση του άνθρακα του εδάφους της Γης (το «σφουγγάρι» Άνθρακα), γιατί είναι αυτή η αναγέννηση στο «σφουγγάρι» που μας επιτρέπει να διεισδύσει, να διατηρήσει και να διαθέσει το νερό της βροχής. (1% Άνθρακας αντιστοιχεί σε 2% περίπου Οργανική ουσία, 1 γρ Άνθρακα συγκρατεί 8 γρ νερού στο μόριο του και στο σύμπλοκο του εδάφους μέχρι 30 γρ. ή αλλιώς, λιγότερο από 2% οργανική ουσία συγκρατεί 5 cm βροχή σε 30 cm έδαφος, πάνω από 5% 50,8 cm βροχής).
Είναι αυτό που επιτρέπει στα φυτικά συστήματα να παρατείνουν τη μακροζωία της πράσινης ανάπτυξής τους και την διαπνοή της και συνεπώς την φυσική υδρολογική ψύξη.
