Λιούζας Στέφανος
Στο Ξινό Νερό (1/6/2024, προφορική μου παρέμβαση)
Η αγωνία μας, της Ανθρωπότητας, σήμερα, είναι πως θα αντιμετωπίσουμε τα ακραία κλιματικά φαινόμενα και κυρίως τις συνέπειες τους.
Συνέπειες περιβαλλοντικές, κοινωνικές, οικονομικές που προκύπτουν από την έκφραση των πλημμυρών, της ξηρασίας, των πυρκαγιών, της καταστροφής βιοσυστημάτων μας, τις απομειώσεις της διατροφικης επάρκειας και ασφάλειας, τις προσφυγικές ροές, τους πολέμους, εν γένει τα πολλά φαινόμενα κοινωνικής κατάρρευσης.
Οι μέχρι σήμερα προσεγγίσεις της ανθρωπότητας δεν φαίνεται να έχουν φέρει κάποια σημάδια ανάσχεσης! (Προτάσεις και λύσεις όπως, Διοξείδιο άνθρακα, Ενεργειακό, Βιομηχανικές εγκαταστάσεις Φ/Β, Α/Γ, «πράσινες», κατ΄ όνομα, λύσεις δεν αποδίδουν).
Δεν ξέρουμε πως θα αμβλύνουμε τα φαινόμενα αυτά, ή δεν τα καταφέρνουμε ακόμη αρκετά!
Ας ρωτήσουμε λοιπόν! Ποιόν; Τον ίδιο μας τον πλανήτη!
Τι στο καλό «έφτιαχνε» ο πλανήτης επί δις Χρόνια και διαμόρφωνε την διαρκή ισορροπία ζωής;
Από την πρώτη εμφάνιση της ζωής, ειδικότερα στην ξηρά, ένα μέσο ανάπτυξε για να την προστατέψει και να δώσει έρεισμα συνέχειας και εξέλιξης της.
Τι, λοιπόν; Την προστασία με τον ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΑΝΔΥΑ της φυτικής κάλυψης!
Έφτιαξε μια θερμοκοιτίδα ζωής, το φυσικό γήινο θερμοκήπιο της ατμόσφαιρας.
Πως το διατήρησε ικανό να εξελίξει την ζωή και να διατηρεί αενάως τις κατάλληλες συνθήκες;
Μέσω της ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ (φωτοσύνθεση και διαπνοή) που διαμόρφωνε εν πολλοίς την κίνηση του νερού και του άνθρακα, στην ατμόσφαιρα.
Με την ΥΔΡΟΛΟΓΙΑ δηλαδή. (θέρμαινε και κρύωνε την ατμόσφαιρα τόσο όσο τα όρια της διαμορφούμενης ζωής, επί 4 δις χρόνια)
Σήμερα η πράσινη βλάστηση στον πλανήτη έχει απομειωθεί στο 50% από την εποχή των παγετώνων, 10.000 πριν. Έχουμε, παράλληλα, αυξήσει τις ανθρωπογενείς απορρίψεις θερμότητας στην ατμόσφαιρα (ιδιαίτερα προκαλούμε αύξηση της γήινης επανακτινοβολίας, που είναι το πιο σημαντικό στοιχείο αίτιο της υπερθέρμανσης)
Εδώ φαίνεται ότι είναι ένα όριο. Να διατηρεί αυτές τις διεργασιες σχετικά σταθερές και ανεκτές από τα οικοσυστήματα.
Γι αυτό έχουμε την έξαρση των ακραίων εκφράσεων στο κλίμα και τον μέγα κίνδυνο περιβαλλοντικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης, των βιοσυστημάτων όπως τα διαμόρφωσε ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Το έσχατο για να διατηρηθεί η ζωή μας στον πλανήτη, όπως την ξέρουμε.
Τι μπορούμε σήμερα να κάνουμε, απλά, οικονομικά, βιώσιμα, για να διατηρήσουμε τα πλαίσια των ακραίων υδρολογικών φαινομένων ως εκεί που θα είναι εφικτή η συνέχεια της ζωής (των ανθρώπων) στον πλανήτη;
Υπάρχουν περί τις 20 άμεσες, εφικτές, οικονομικές βιώσιμες προτάσεις από το Παγκόσμιο Δίκτυο https://regenerate-earth.org/, που πλέον συζητούνται σε όλα τα μεγάλα φόρουμ στον Κόσμο.
Όλες μπορούν να συμβάλλουν στον μετριασμό των ακραίων κλιματικών φαινομένων και στις επιπτώσεις τους. Εδώ για παράδειγμα θα αναφερθώ σε μία από αυτές.
5% αύξηση του πράσινου μανδύα του πλανήτη!
Επιφέρει άμεσα εξισορρόπηση στην παρακρατούμενης ενέργειας – θερμότητας στην ατμόσφαιρα (1% , ήτοι: 3 watt από την προσπίπτουσα των 342 watt). Και αυτό διότι η πράσινη βλάστηση λειτουργεί και ως φυσικός ψύκτης. Το 24% (σήμερα) της ηλιακής ενέργειας μέσω της διαπνοής των φυτών, μια διαδικασία που δεσμεύει τεράστια ποσά θερμότητας από την γήινη επιφάνεια, επιστρέφει (μέσα από σύνθετες ατμοσφαιρικές διεργασιες) στο διάστημα, διατηρώντας, ενεργειακά, σε ισορροπία το θερμοκήπιο.
Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό;
Μόνο εμείς οι αγρότες και κτηνοτρόφοι μέσω μιας Γεωργίας με ενισχυμένα Αγροοικολογικά χαρακτηριστικά.
(Υπάρχουν παραδείγματα εφαρμοσμένα, μετρημένα, αποδειγμένα, από καινοτόμους αγρότες σε όλο τον κόσμο).
Πως γίνεται στην πράξη; Ποια είναι η δυναμική της;
Η δυναμική αυτή, μιας «άλλης» γεωργίας, περιλαμβάνει αγροικολογικές πρακτικές αναγεννητικής διαχείρισης της γης, όπως κάλυψη βλάστησης όλο το χρόνο, μέσω διακαλλιέργειας και υποσποράς, μειωμένη άροση, δημιουργία μεγάλης κλίμακας αγροδασοκομικών συστημάτων, δημιουργία περιοχών διατήρησης, μετατροπή δασών προσαρμοσμένη στο κλίμα και βοσκοτόπους με ολιστική διαχείριση βόσκησης και φυσικά προϋποθέτει ως βασικό πόρο το διοξείδιο του άνθρακα και ενθυλάκωση του (μέσω της φωτοσύνθεσης) στο έδαφος ώστε να γίνει ως άνθρακας (οργανική ουσία) συλλέκτης - αποθήκη νερού και γενεσιουργός παραγωγικότητας.
Οι πρακτικές αυτές (π.χ. https://www.blogger.com/blog/post/edit/612600990134224488/7025847703123936540)
είναι συστήματα που επενδύουν στην γνώση και στην πλανητική σοφία. (πρακτικές πλευρές της μπορούμε να συζητήσουμε σε μια πιο ειδική συνάντηση, εάν το θέλετε.)
Αυτή προφανώς θέλει πολύ νερό.
Το CO2 γίνεται το φυσικό εργαλείο ενυδάτωσης των χωραφιών ως δεσμευμένος (και σταθεροποιημένος) άνθρακας στο έδαφος.
1 γρ. Άνθρακα συγκρατεί 8 γρ. νερό στο μόριο του και άλλα 20 στο σύμπλοκο του εδάφους. 3% άνθρακας ή 5% οργανική ουσία και η περιπέτεια της γεωργίας εξελίσσεται (όπως και στην φύση) με εκρηκτική παραγωγικότητα, μείωση εισροών, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση των αγροτικών κοινοτήτων, διατροφική υγεία και ασφάλεια και ως αποτέλεσμα και συνέπεια την φυσική εξισορρόπηση των ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.
Η γη δεν επανακτινοβολεί θερμική ενέργεια, πλέον της απαιτουμένης, για την ατμοσφαιρική ισορροπία.
Είναι σκέψεις και λύσεις που από όλων σας τα σκεπτικά έχουν περάσει.
Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε, με την επικρατούσα περιοριστική θεωρία του CO2, είτε με την άνοδο η μη της θερμοκρασίας – κλιματική κρίση - ή ο,τι άλλο,(η αντιπαράθεση απόψεων και πρακτικών θα συνεχίζεται και πρέπει) δεν μπορούμε, ωστόσο, να αρνηθούμε πρακτικά, οικονομικά, επωφελή και ασφαλή μέτρα που θα μετριάζουν έμπρακτα τα υδρολογικά άκρα και εξ αυτού τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες στα βιοσυστήματα του πλανήτη.
Που μόνο η Γεωργία σήμερα μπορεί να προσφέρει άμεσα και πρακτικά.
Για τις Βιομηχανικές εγκαταστάσεις Φ/Β και Α/Γ:
Έχω ασχοληθεί κάπως και ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός με την διερεύνηση των επιπτώσεων στο θερμοκήπιο (και με αφορμή παρόμοια «επίθεση» για 1500 στρέμματα Φ/Β, στο χωριό μου Βασιλειάδα Καστοριάς και την εγκατάσταση Αιολικών στο βουνό μας).
Έχω δώσει περιλήψεις της μικρής δουλειάς μου που δείχνουν μεταξύ άλλων:
Για Φ/Β: «… Α) Παραγόμενη ενέργεια προς αισθητή υπέρ-θέρμανση: α) Θεωρητικά από τα 168w/m2 εισερχόμενης ακτινοβολίας από τον Ήλιο (στην επιφάνεια της γης) θα έχουμε απόδοση σε ενέργεια ηλεκτρική (max) περί τα 30,24 w/m2 (18%) και θερμική απόρριψη περί τα 134,4 w/m2 (80%), ήτοι σχέση 1/ 4,44 !... (η σχέση παραγόμενης προς απορριπτόμενη δεν αλλάζει και εάν υπολογίσουμε για την χώρα μας εισερχόμενη από τον Ήλιο ενέργεια περί τα 1000 w/m2 και παραγωγή 150 -200 w/m2 που υπολογίζουν οι Εταιρείες Φ/Β).
…Υστερεί κατά πολύ έναντι των κλασικών συμβατικών (μείγμα), που είναι περίπου 1/1 (βιβλιογραφία).
ü Εάν όλη η ετήσια ηλεκτρική ενέργεια περί τα 50Χ106 MWh στην Ελλάδα παραχθεί μόνο από λιγνίτη με απόδοση 35% και θερμική απόρριψη 65% πρωτογενούς παραγωγής ενέργειας στην ατμόσφαιρα της χώρας, (σε όγκο όσο η επιφάνεια της επί ύψος 3000m) θα ανέβαζε την θερμοκρασία της κατά 0,080c ετησίως.
ü Εάν όλη η ετήσια παραγωγή παραχθεί μόνο από Φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις με απόδοση 18% και θερμική απόρριψη 80%, τότε η θερμοκρασία της θα ανέβαινε κατά 0,1960c ετησίως, δηλαδή 2,454 (δυόμιση) φορές πιο γρήγορα!
(«Κλιματική αλλαγή και το διοξείδιο του άνθρακα CO2»: Βασίλης Κουμπάκης).
Όσο αφορά τις Α/Γ : Η σχέση ενέργειας παραγωγής προς ενέργεια επιπλέον απόρριψης θερμότητας (μη δροσισμού, αλλά και αύξηση τοπικής επανακτινοβολίας) είναι: 1,4 / 9.4 MWh (4 από άμεσο εμποδισμό ψύξης στα κατάντη + 5,8 από αύξηση τοπικής επανακτινοβολίας), ήτοι: 1 / 6.7 !
ü Εάν όλη η ετήσια ηλεκτρική ενέργεια περί τα 50Χ106 MWh στην Ελλάδα παραχθεί μόνο από Βιομηχανικές Αιολικές στην ατμόσφαιρα της χώρας,(σε όγκο όσο η επιφάνεια της επί ύψος 3000m) θα ανέβαζε την θερμοκρασία της κατά 0,320c ετησίως!... δηλαδή συμβάλλουν στην υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας κατά 4 φορές πιο γρήγορα από τον λιγνίτη και 1,64 φορές πιο γρήγορα από τα Φ/Β, εξαιτίας της παρεμπόδισης δροσισμού από τις φυσικές ροές των ανέμων.
Θα φλέγονται οι αιθέρες!
Και ας ψάξουμε με τι θα ψύξουμε μετά, τους τόπους μας και τον πλανήτη αφού δεν «βλέπουμε» ούτε το δέντρο ούτε το δάσος! ….»
Δεν είναι, λοιπόν, η επιστήμη και η τεχνική που υπάρχουν εμπόδια αλλά η διαχείριση της κοινωνιολογίας και πολιτικής!
