Βιοκαλλιεργητής - Ηλεκτρολόγος Τεχνολόγος Μηχανικός
Βασιλειάδα Καστοριάς
22/5/2024
(Η είδηση: Τεράστια εργοστάσια "άντλησης" Διοξειδίου του άνθρακα...)
... Δεν είναι η επιστήμη και η τεχνική που υπάρχουν εμπόδια για πραγματικές λύσεις αλλά η διαχείριση της κοινωνιολογίας και πολιτικής!
Όταν «επιβάλλεται» (πολιτικά στην προκείμενη) μια άποψη (που αφορά, ιδιαίτερα, το βασικό πρόβλημα της εποχής μας, την υπερθέρμανση του πλανήτη και εξ αυτού την διακινδύνευση της ζωής όπως την ξέρουμε), που τεχνικά και επιστημονικά δεν «πατάει» σε ισχυρές αποδείξεις και επιτυχημένες εφαρμογές τότε προφανώς «μύριες ανοησίες» ακολουθούν.
Το ποσοστό Διοξειδίου στην ατμόσφαιρα είναι 0,03% κατ όγκο και 0,04% κατά βάρος, πρόκειται για ίχνη!
Και όμως τόσο απαραίτητα για την ζωή στον πλανήτη (όχι μόνο απαραίτητα, είναι η πηγή ζωής)!
Και «σκαρφίστηκαν» Βιομηχανικές εγκαταστάσεις απομείωσης του!
Που προφανώς δεν μπορεί να συντελεστεί (στον χρονικό ορίζοντα πολλών γενεών) έχοντας το τεράστιο buffer, από τους Ωκεανούς, όπως θα δούμε πιο κάτω!
Όμως, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα κατά τόπους από την δραστική απομείωση του προσωρινά, έως την εκ νέου εξισορρόπηση του.
(Όπου δεν υπάρχει ή είναι ελάχιστο δεν υφίσταται αρκετή και ικανή βλάστηση, όπως για παράδειγμα σε πολύ μεγάλα υψόμετρα).
Φανταστείτε, φίλτατοι αναγνώστες, ότι θα «γεμίσουμε» την επιφάνεια της Γης και με Εργοστάσια «Άντλησης Διοξειδίου» (μετά της «Παραγωγής» και «Αποθήκευσης» Ενέργειας, που προφανώς θα «συμπληρώνουν» τους φακέλους από τις ΒΕΠΕ και θα ενισχύουν το ίδιο καταστροφικό και αναποτελεσματικό πρότυπο δήθεν απομείωσης της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τα oποία, προφανώς, δεν θα αποστερούνται της πρώτης ύλης ουδέποτε.
Η εμπορευματοποίηση του Διοξειδίου ήταν από ότι φαίνεται η μεγαλύτερη «επιχειρηματική σύλληψη» και «μπίζνα» ενός ιδιόμορφου «καπιταλισμού» της εποχής μας.
Και τώρα κρατηθείτε, μην σκάσετε από τα γέλια και την οργή, συνάμα, από την φαιδρότητα της υπόθεσης:
Εάν, φερ΄ ειπείν, «βάζαμε» αυτές τις «αντλίες» Διοξειδίου στα φουγάρα Υπαρχόντων ήδη Βιομηχανικών Εγκαταστάσεων και δη Ενέργειας (πχ Λιγνίτη), τότε προφανώς θα ήταν εκατοντάδες φορές πιο αποτελεσματικές μιας και το ποσοστό Διοξειδίου προς «συλλογή» είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερο!
Επίσης, προφανώς, η απαιτουμένη κατανάλωση ενέργειας για τον λόγο αυτό θα ήταν εκατοντάδες φορές πιο μικρή!
Και επίσης, προφανώς, δεν θα χρειάζονταν τόση «βιάση» και στην κατ επίφαση «πράσινη στροφή» στην παραγωγή Ενέργειας που δημιουργεί τόσα σημαντικά προβλήματα, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά, εντάσεις στο Διεθνές πεδίο και μεγάλη μη αναστρέψιμη ακρίβεια στο ρεύμα.
Μια «μπίζνα», λοιπόν, για την «μπίζνα», χωρίς κάποιο, κοινωνικά λογικό, νόημα.
Στην ουσία πρόκειται για την επέκταση της πολιτικά επιβεβλημένης άποψης ότι για την υπερθέρμανση του πλανήτη (παρακράτηση περίπου 1% σήμερα από την ηλιακή ενέργεια στην ατμόσφαιρα), φταίει μονοσήμαντα το Διοξείδιο του άνθρακα.
Το ποσοστό (κατά βάρος) του Διοξειδίου στην ατμόσφαιρα είναι μόλις 400ppm (μέρη στο εκατομμύριο) ή το 0.04%!
Αν αναλογιστούμε ότι οι ανθρωπογενείς απορρίψεις (Βιομηχανία, Ενέργεια, αυτοκίνητα, μεταφορές κ.λπ.) ανέρχονται στο 4%, στον ετήσιο κύκλο του Διοξειδίου στην ατμόσφαιρα, τότε, μαθηματικά υπολογίζουμε, για επίδραση, από τα 400 ppm, τα 16 ppm ανθρωπογενών απορρίψεων ή ενός ποσοστού 0.0016% Διοξειδίου του Άνθρακα, στην υπερθέρμανση του πλανήτη!
Ποιος λογικά μπορεί να φανταστεί ότι αυτή η απειροελάχιστη ποσότητα, που μπορεί να απομειωθεί αύθις με μερικά ακόμη δέντρα και πράσινη βλάστηση (5% αύξηση εξισορροπεί το 1% της παρακράτησης θερμοκρασίας στο «τεχνητό» μέρος του θερμοκηπίου, από όλα τα αέρια του θερμοκηπίου και βασικά το νερό), επιδρά τόσο ισχυρά;
Ξοδεύουμε τρισεκατομμύρια από τους πόρους της ανθρωπότητας για την δήθεν «απομείωση» του, πως μπορούν να δικαιολογηθούν;
Εάν δε, εκτιμήσουμε ότι και η σχέση Διοξειδίου με την αύξηση της θερμοκρασίας δεν είναι γραμμική (οι σχετικές καμπύλες συνήθως δείχνουν ότι η θερμοκρασία προηγείται της σχετικής αύξησης του Διοξειδίου* (* δες Δημήτρης Κουτσογιάννης : https://www.itia.ntua.gr/el/docinfo/2064/) τότε το μέγεθος της ανοησίας των σχετικών πολιτικών επιλογών είναι «κοσμικών» διαστάσεων!
"... Από το 1958 είναι γνωστή η καμπύλη (διάγραμμα) του Charles Keeling, που έδινε μια ανοδική εκτίμηση για το Διοξείδιο.
130 δις τόνοι CO2 εκλύονται ανά έτος από φυσικές διεργασίες, 120 δις τόνοι απομειώνονται από την φωτοσύνθεση, 8 δις τόνοι προέρχονται από την «τεχνητή ανθρωπογενή έκλυση» (βιομηχανία, ενέργεια, δραστηριότητες… ανέρχονται στο 4% στον ετήσιο κύκλο διοξειδίου, οι πυρκαγιές κατ’ έτος πολλές φορές ξεπερνούν το 5%!).
Έλλειμμα στην απομείωση 10 δις τόνοι!
Μπορούμε να παρέμβουμε και στις δυο περιοχές…
Ωστόσο το CO2 είναι ένα πολύ αμβλύ εργαλείο, α) γιατί έχει ποσοστό 0,04% (κυμαινόμενο) στην ατμόσφαιρα και περίπου 11% συμβολή στην κατακράτηση θερμότητας (72 cal/ γρ), έναντι του νερού με ποσοστό 4% (σταθερό παγκόσμια όχι όμως τοπικά) και 80% κατακράτηση ενέργειας (590 cal/γρ) από επανακτινοβολία και β) γιατί υπάρχουν 38.000 δις τόνοι CO2 στους ωκεανούς,(στην ξηρά περίπου 750 δις τόνοι) που είναι ένα τεράστιο buffer καθυστέρησης απομείωσης.
Για αυτό θα χρειαστούν αιώνες ή ίσως είναι και ανέφικτο (μηδενικών αλλά και αρνητικών εκπομπών) για ενδεχόμενη απομείωση του και την σχετική επίδραση του στην «τεχνητή» υπερθέρμανση και στα υδρολογικά άκρα (αυτό που αποκαλούμε κλιματική κρίση ή αλλαγή).
Το κατώφλι της υπερθέρμανσης (1,5 βαθμοί Κελσίου) που τέθηκε στο Παρίσι (παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα) χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο!
Έχουμε δυο πραγματικότητες: α) έχουμε μόνο λίγα χρόνια (δεκαετίες;) που αντέχουμε ακόμη, με τον τρόπο που αυτά τα ακραία κλιματικά φαινόμενα επιταχύνονται και επηρεάζουν την οικονομική, οικολογική και κοινωνική σταθερότητα στον πλανήτη μας και β) ότι η επιστήμη υπαγορεύει ότι δεν μπορούμε πραγματικά να μειώσουμε αυτά τα υδρολογικά άκρα από την μείωση των εκπομπών ή των επιπέδων CO2 !
Το Διοξείδιο του
Άνθρακα είναι φυσικός πόρος ζωής,
απαραίτητος για την ενυδάτωση των εδαφών, για την ανάπτυξη του πράσινου μανδύα
της γης και την διαδικασία φυσικής ψύξης
και δροσισμού της ατμόσφαιρας!..."
Η, κατεξοχήν καινοτόμα, πρόταση που "κομίζεται" σε πολλά σημειώματα μου (και διεθνώς από την ομάδα regenerate-earth, με κεντρική συζήτηση σε αρκετές χώρες, ακόμη και στον ΟΗΕ), που μπορεί να ανοίξει το εύρος των μέτρων και μέσων και μπορεί να εξελιχτεί ως μία, σημαντικά ενεργή, συμβολή στην άμβλυνση των ακραίων υδρολογικών και καιρικών φαινομένων (αυτό που αποκαλούμε «κλιματική αλλαγή ή κρίση») είναι η ΓΕΩΡΓΙΑ και ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ..."
Από σχετικό σημείωμα μου:
https://liouzasstefanos.blogspot.com/2024/04/blog-post_21.html
Μπορούμε άμεσα να ¨δροσίσουμε¨ τη Γη!
«…Και το ενεργειακό, μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από αυτή την θεώρηση πιο επωφελώς για το περιβάλλον και την κοινωνία δηλαδή κριτήριο βελτίωσης είναι η όσο γίνεται μικρότερη περιβαλλοντική καταπόνηση, η απομείωση των ρύπων και κατά βάση η βελτιουμένη ενεργειακή απόδοση των συστημάτων παραγωγής ενέργειας (δηλαδή μείωση των άμεσων απορρίψεων θερμικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα)…»
