«Δυνητική απειλή» και η Αρχή της Προφύλαξης
Λιούζας Στέφανος (Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός – Βιοκαλλιεργητής) Βασιλειάδα 23/12/2022
Γενικά επιχειρήματα για την καταστροφική διεργασία στο περιβάλλον των Βιομηχανικών Εγκαταστάσεων Ηλεκτροπαραγωγής (Ανεμογεννήτριες και Φωτοβολταϊκά), έχουν κατατεθεί και τεκμηριωθεί, παγκόσμια, σε, πλέον του «ανιχνεύσιμου», βαθμό.
Ωστόσο, για την «δυνητική απειλή με θανατηφόρους ρύπους», σειράς (περί τις 16 σε πολλά «διασπασμένα» έργα), Ανεμογεννητριών που εγκαθίστανται επάνω ακριβώς από φυσικούς συλλέκτες υγρασίας και νερών στην Βούρμπιτσα, βουνό και κορυφογραμμή ανάμεσα στο Λέχοβο και την Βασιλειάδα (Αιολικό «Δούκας» στο Βίτσι, στις σχετικές αδειοδοτήσεις) μεταξύ άλλων, συνοπτικά, θα πρόσθετα ιδιαιτερα:*1
1. Τα εκατοντάδες λίτρα (υπερτοξικών) λαδιών λίπανσης και ψύξης μιας Ανεμογεννήτριας (τάξης 5 MW, 100-150 μέτρα ύψους) με τον υπαρκτό κίνδυνο διαρροής τους (1 λίτρο λάδια μολύνει 1000 κυβικά νερό). Αν προσθέσουμε και τους πιθανούς οργανικούς και ανόργανους μεταβολίτες της «συνεύρεσης» αυτής περνάμε προφανώς σε ιλιγγιώδη ποσοστά διακινδύνευσης …
2. Τα υλικά της Ανεμογεννήτριας (μέταλλα, πλαστικά, υγρά…) υπόκεινται σε μεγάλες καταπονήσεις, λειτουργίας και περιβάλλοντος και εξαυτού σε φθορές και ρύπους που συντελούν προσθετικά στα ανωτέρω…
3. Οι Δονήσεις λειτουργίας (ενός μεγάλου εργοστασίου βάρους της τάξης 10.000 τόνων και της τεράστιας δύναμης των ροπών λειτουργίας του), επιφέρουν ρηγματώσεις τόσο στην βάση στήριξης (μπετόν, σιδηροσυνδέμους), όσο και στο υπέδαφος.
4. Η πλήρωση των ρηγματώσεων αυτών με διαρρέοντα υλικά, λάδια, μεταβολίτες, νερά, γαιοπαθογόνες ακτινοβολίες (ακτινοβολίες Γ, Ραδόνιο) από το υπέδαφος και τα πετρώματα, ακόμη και έκλυση Μεθανίου από την διάσπαση - οξείδωση του αποθηκευμένου άνθρακα (λόγω ανόδου της θερμοκρασίας) προφανώς δεν μπορεί να μην μας ανησυχούν για την ποιότητα των νερών των πηγών μας.
5. Η εγκατάλειψη των «κουφαριών» μετά 20-25 χρόνια (δεν προβλέπεται η αποκατάσταση και ο καθαρισμός του τόπου, στοιχίζει εξάλλου περισσότερο από την εγκατάσταση!) προφανώς και επιτείνει στα άκρα την διακινδύνευση…
6. Η αλλοίωση της μικροβιακής και μυκητολογικής χλωρίδας ως συνέπεια της ανόδου της τοπικής θερμοκρασίας*3 «…Η αλλαγή στο μικροπεριβάλλον της περιοχής, από τη λειτουργία των ανεμογεννητριών κρίνεται δεδομένη: Μείωση του ύψους βροχής και της χιονόπτωσης (δημιουργία άνυδρου χειμώνα) με επακόλουθη τη μείωση της υγρασίας του εδάφους και άρα μείωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα…»*2, αλλά και της συνεπίδρασης των ρύπων διασπά την φυσική ισορροπία «δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για προσβολές από βιοτικούς παράγοντες»*2 …
7. «…υπάρχει άμεσος κίνδυνος καταστροφής και εξαφάνισης των πηγών αλλά και όλου του όγκου των υπόγειων υδάτων από το μέγεθος των κατασκευών των Α/Γ…»*2 αλλά τότε δεν μιλάμε για «εν δυνάμει» θανάσιμους κινδύνους, αλλά για επικήδειο…
Λογικά την απόδειξη και τον έλεγχο της διακινδύνευσης ή μη, βάσει ειδικών ερευνών και μελετών, (όχι στο εργαστήριο για τις θεωρητικές ή κατά παραγγελία ενεργειακές αποδόσεις και στις Εταιρικές «copy paste» περιβαλλοντικές μελέτες, αλλά στο πεδίο), για πραγματικές επιπτώσεις, έχει το Δημόσιο Κράτος με τις ανάλογες Υπηρεσίες, αλλά…
Ποιοι και γιατί να το διερευνήσουν; Ποιοι και γιατί να σηκώσουν, εφόσον τεκμηριώνεται, αντίλογο σε παγκόσμια εταιρικά σχήματα που λυμαίνονται τους πόρους του πλανήτη; Ή πιο απλά, ποιος θα σηκώσει το βάρος τέτοιων ερευνών και μελετών; Πρώτα υπάρχουν καταστροφές και θύματα περιβαλλοντικά και κατόπιν ενδέχεται να υπάρξει ερώτημα και τυχόν αντί-δράση…
Στην σημερινή «κοσμοχαλασιά» εναπομένει στους πολίτες και στα μικρά κινήματα μας να εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας, τις ενστάσεις μας και τις αντιθέσεις μας και προφανώς το «μπόι» μας δεν συγκρίνεται με τους παραπάνω…
Εντούτοις…
Το πρωτόκολλο της Καρθαγένης «Ως προς την αρχή της προφύλαξης», μας δίνει την δυνατότητα να προβάλλουμε στοιχεία διακινδύνευσης. «…Το περιεχόμενο της αρχής (αυτής), όπως διατυπώθηκε στο σημείο 15 της Διακήρυξης του Ρίο του 1992 για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, συμπυκνώνεται στη θέση ότι η έλλειψη επαρκούς επιστημονικής τεκμηρίωσης σε περιπτώσεις όπου τεκμαίρεται απειλή για σοβαρή και μη αναστρέψιμη βλάβη, δεν πρέπει να οδηγήσει στην αποφυγή λήψης (δαπανηρών, συνήθως) μέτρων προκειμένου να προληφθεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση.. » (nomosphysis.org.gr)
Άρα, δεδομένου ότι είναι αδύνατη «η ανάγκη λήψης μέτρων» (ανέφικτων στην περίπτωση μας), η λύση είναι απλή:
Δεν πρέπει να τοποθετηθούν.
Υπάρχει μια μεγάλη παρακαταθήκη επιχειρημάτων, αποδείξεων, αντενδείξεων (σε επίπεδο τεχνικής και επιστημονικής κοινότητας) για τα Βιομηχανικά Αιολικά πάνω στις κορυφές των βουνών και τις καταστροφικές συνέπειες τους, ωστόσο διερευνούμε και τοπικά όσο γίνεται και επιφυλασσόμαστε… Δεν ανακαλύπτουμε εμείς στην Βασιλειάδα τον τροχό… Υπάρχει και διαμορφώνεται μεγάλη τεχνική, επιστημονική και κοινωνική αντίθεση σε όλη την Ελλάδα αλλά και παγκόσμια …
Έχουν κερδηθεί και ορισμένα τέτοια διαβήματα…
*1 (από ο,τι λίγα μπόρεσα να συλλέξω, τον Αύγουστο 2022, δες σχετική παρέμβαση 10/08/22, από περιπτωσιολογικές αναφορές, άρθρα και παρεμβάσεις, που είναι ούτως ή άλλως δυσεύρετα.)
*2Από εκθέσεις και γνωμοδοτήσεις (σπάνιες είναι αλήθεια) αρμόδιων δημοσίων φορέων (ακολουθούν φωτο από το πεδίο…)
*3 Από αντίστοιχη προσεγγιστική διερεύνηση μου των συνεπειών (Βιομηχανικές Αιολικές Εγκαταστάσεις), με ευρήματα …καταπληκτικά!
